Instrument płatniczy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Instrument płatniczy – zindywidualizowane urządzenie lub uzgodniony przez użytkownika i dostawcę usług płatniczych zbiór procedur, wykorzystywane przez użytkownika do złożenia zlecenia płatniczego[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Ustawa z dn. 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. z 2024 r. poz. 30).
  2. ↑ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/751 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie opłat interchange w odniesieniu do transakcji płatniczych realizowanych w oparciu o kartę (CELEX: 32015R0751).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Instrument_płatniczy&oldid=72452178”