Instytucja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Instytucja (z łac. institutio – urządzenie, zwyczaj):

instytucja – podmiot zbiorowy (np. grupa, ugrupowanie), inaczej organizacja [w sensie podmiotowym lub przedmiotowym],
- instytucja finansowa
- instytucja kredytowa
- instytucja pośrednicząca
- instytucja kultury
- instytucja polityczna – wtórny podmiot polityki
instytucja prawna – pewna idea, która może być wysłowiona w jakiejś normie prawnej lub wiązce (zespole) takich norm, albo paremii (maksymie, sentencji), zwłaszcza łacińskiej, jak np. domniemanie niewinności oskarżonego, obrońca procesowy
instytucja społeczno-kulturowa – w antropologii zespół dążeń ludzkich mających na celu zaspokojenie określonych potrzeb, w socjologii odnoszący się do bardzo trwałych elementów ładu społecznego, uregulowanych i usankcjonowanych form działalności, uznanych sposobów rozwiązywania problemów współpracy i współżycia oraz niektórych organizacji formalnych pełniących w społeczeństwie określone funkcje