Ion Sturza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ion Sturza
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1960
Pîrjolteni

Premier Mołdawii
Okres

od 12 marca 1999[1]
do 21 grudnia 1999

Poprzednik

Serafim Urechean (p.o.)

Następca

Dumitru Braghiș

Ion Sturza (ur. 9 maja 1960 w Pîrjolteni w rejonie Călărași) – mołdawski polityk i ekonomista, premier Mołdawii od marca do grudnia 1999.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ion Sturza urodził się w 1960 w wiosce Pîrjolteni. Ukończył ekonomię na Państwowym Uniwersytecie Mołdawskim w Kiszyniowie. W latach 1983–1985 odbywał służbę wojskową w Armii Radzieckiej. Od 1985 do 1987 był sekretarzem w mołdawskim towarzystwie przyjaźni z krajami zagranicznymi. Od 1987 do 1991 zajmował stanowisko zastępcy dyrektora generalnego towarzystwa handlu zagranicznego „Moldex”. W 1991 założył firmę „Incon”, zajmującą się produkcją żywności w puszkach. Do marca 1999 pełnił funkcję prezesa rady dyrektorów tego przedsiębiorstwa. Wchodził również w skład zarządu międzynarodowego stowarzyszenia producentów soków owocowych (IFU)[2][3].

Od 1997 był członkiem prezydenckiej rady ekonomicznej. W 1998 został wybrany do parlamentu z listy centrowego bloku Dumitru Diacova. W kwietniu 1998 został mianowany wicepremierem i ministrem gospodarki i reform w gabinecie premiera Iona Ciubuca. W czasie pracy w rządzie był członkiem Międzypaństwowego Komitetu Ekonomicznego WNP[3].

19 lutego 1999 prezydent Petru Lucinschi nominował Iona Sturzę na stanowisko premiera. 12 marca 1999 jego gabinet został zatwierdzony przez parlament[3][2]. 5 listopada 1999 parlament odrzucił ustawę zezwalającą na prywatyzację państwowych spółek winiarskich i papierosowych, która była wymagana przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy jako warunek niezbędny do przyznania Mołdawii pożyczki w wysokości 35 mln USD. W konsekwencji MFW wstrzymał udzielenie pomocy finansowej. Partia Komunistów Republiki Mołdawii oskarżyła rząd o niekompetencję w działaniu i wystąpiła z wnioskiem o wotum nieufności wobec niego[4]. 9 listopada 1999 parlament, głosami 52 do 48, uchwalił wotum nieufności wobec gabinetu Iona Sturzy[5]. Pełnił on jeszcze funkcję premiera do czasu powołania swego następcy 21 grudnia 1999[2].

Wycofał się później z działalności politycznej. W 2002 rozpoczął pracę w rumuńskiej firmie naftowej „Rompetrol[6], obejmując w strukturach koncernu kierownicze stanowiska. Na przełomie grudnia 2015 i stycznia 2016 na prośbę prezydenta Nicolae Timoftiego podjął nieudaną próbę ponownego utworzenia rządu[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Faktycznie od 19 lutego 1999 jako pełniący obowiązki.
  2. a b c Ion Sturza. gov.md. [dostęp 2017-08-23]. (ang.).
  3. a b c Moldovan President nominates Ion Sturza candidate for prime minister. moldova.org, 19 lutego 1999. [dostęp 2017-08-23]. (ang.).
  4. IMF Freezes Financial Support For Moldova, Govt. Near Collapse. Dow Jones Newswires, 5 listopada 1999. [dostęp 2017-08-23]. (ang.).
  5. Moldova's Government Falls After No-Confidence Vote. Dow Jones Newswires, 9 listopada 1999. [dostęp 2017-08-23]. (ang.).
  6. Omul care l-a făcut miliardar pe Patriciu. evz.ro, 1 lipca 2008. [dostęp 2017-08-23]. (rum.).
  7. Criza politică de la Chişinău continuă. Ce s-a întâmplat în Parlament când premierul-desemnat a venit pentru votul de învestitură. gandul.info, 4 stycznia 2016. [dostęp 2017-08-23]. (rum.).