Izalco (wulkan) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Widok wulkanu | |
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Pasmo | |
Wysokość | 1950 m n.p.m. |
Dane wulkanu | |
Rok erupcji | 1966 |
Typ wulkanu | stratowulkan |
Aktywność | czynny |
Położenie na mapie Salwadoru | |
13°48′49″N 89°37′58″W/13,813611 -89,632778 |
Izalco – wulkan w zachodnim Salwadorze, na południowym stoku wulkanu Santa Ana.
Najmłodszy, a zarazem najbardziej aktywny w okresie historycznym, wulkan Salwadoru – od narodzin w 1770 był nieomal nieustannie aktywny przez blisko dwa wieki, eksplodując lawą w erupcjach typu strombolijskiego. Stąd też nadano mu przydomek „latarni Pacyfiku”. Ostatnia erupcja miała miejsce w 1966. W ciągu jego aktywności powstał stożek stratowulkanu o wysokości 650 m z kraterem o szerokości 250 m. Wulkaniczny szczyt wznosi się na wysokość 1950 m n.p.m.
W trakcie erupcji w 1926 zniszczona została wieś Matazano – zginęło wówczas 56 osób.
Na południe u podnóża wulkanu znajduje się miasto Izalco.