Iznogud (komiks) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Iznogud (fr. Iznogoud), po polsku również: Przygody wielkiego wezyra Iznoguda – francuska seria komiksowa stworzona przez René Goscinnego (scenariusz) i Jeana Tabary’ego (rysunki), ukazująca się od 1962. Po śmierci Goscinny’ego w 1977 nowe odcinki samodzielnie tworzył Tabary lub we współpracy z innymi scenarzystami, a od jego śmierci w 2008 jego syn Nicolas Tabary i inni artyści rysują serię do scenariuszy różnych autorów. Mimo to niektóre późniejsze tomy wydane w latach 90. XX w. noszą nazwisko Goscinny’ego jako scenarzysty w związku z nadaniem im nowej numeracji.

Seria zadebiutowała w odcinkach w 1962 na łamach czasopisma „Record”, a w 1966 zaczęła się ukazywać także w formie niezależnych tomów nakładem wydawnictw: Dargaud (tomy 1–12), BDStar (tom 13.), Editions de la Séguinière (tomy 14–19), Editions Tabary (tomy 20–27) i IMAV Éditions (od tomu 28)^[1]. Polskim wydawcą komiksów o Iznogudzie jest Egmont Polska^[2].

Komiks jest humorystyczną opowieścią o przygodach wezyra Iznogouda. Jest on z natury podły, niegodziwy, chciwy i dwulicowy (stąd jego imię: Iznogud jest fonetycznym zapisem angielskiego zwrotu is no good, czyli „jest niedobry”). Razem ze swoim wiernym sługą Pali Bebechem dokonuje serii spisków w celu przejęcia władzy nad Kalifatem i zdetronizowania dobrodusznego, lecz safandułowatego kalifa Haruna Arachida. Na końcu każdej opowieści spisek obraca się przeciw wezyrowi, który sam pada jego ofiarą. Każde opowiadanie jest pełne żartów słownych. Komiks jest także po części parodią Księgi tysiąca i jednej nocy i wykorzystuje ich sztafaż i estetykę. Pełno w nim dżinnów, latających dywanów i czarodziejów^[3].

Na podstawie serii komiksowej w 1995 powstał 52-odcinkowy serial animowany (emitowany w Polsce pod tytułem Wezyr Nic-po-nim)^[4] oraz film fabularny z 2005, w którym rolę Iznoguda zagrał Michaël Youn^[5]. Pierwotnie sam Goscinny chciał stworzyć ekranizację z Louisem de Funèsem w roli głównej, lecz jego plan nie powiódł się^[6].