Izomeria konstytucyjna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Izomeria konstytucyjna – rodzaj izomerii cząsteczek chemicznych mających tę samą liczbę tych samych atomów, między którymi występuje jednak inny układ wiązań chemicznych. Izomery konstytucyjne mają ten sam ogólny wzór sumaryczny.

Dawniej izomery konstytucyjne były nazywane izomerami strukturalnymi, gdyż mają one różne wzory strukturalne. Było to jednak o tyle niejasne, że wiele izomerów konfiguracyjnych również ma różne wzory strukturalne. Izomery konstytucyjne mają różne wiązania chemiczne (tzw. konstytucję), podczas gdy konfiguracyjne różnią się tylko różnym rozmieszczeniem atomów w przestrzeni, przy zachowaniu tego samego zbioru wiązań chemicznych.

Izomery konstytucyjne węglowodorów mają zwykle zbliżone właściwości chemiczne, ale mają inne fizyczne, np. inną temperaturę wrzenia.

Rodzaje izomerii konstytucyjnej[1][2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. izomeria, [w:] Encyklopedia techniki. Chemia, Władysław Gajewski (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965, s. 291, OCLC 33835352.
  2. Izomeria [online], Internetowe Centrum Zasobów Edukacyjnych MEN „Scholaris” [zarchiwizowane z adresu 2016-04-02].