Józef Maria de Yermo y Parres – Wikipedia, wolna encyklopedia

Święty
Józef Maria de Yermo y Parres

José Maria de Yermo y Parres

prezbiter
Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1851 posiadłość Jalmolonga, Malinalco (Meksyk)
Data i miejsce śmierci	20 września 1904 Puebla
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	6 maja 1990 Meksyk przez Jana Pawła II
Kanonizacja	21 sierpnia 2000 Watykan, Plac Świętego Piotra przez Jana Pawła II
Wspomnienie	20 września

Józef Maria de Yermo y Parres, José Maria de Yermo y Parres (ur. 10 listopada 1851 w Jalmolonga, zm. 20 września 1904 w Puebla de los Angeles) – meksykański ksiądz, założyciel Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusa i Ubogich, święty Kościoła katolickiego.

Jego matka zmarła kilka dni po jego narodzinach. Mając 16 lat wstąpił do Zgromadzenia Misyjnego w stolicy Meksyku, po czym po krótkim tam pobycie przeniósł się do diecezji León w Guanajuato^[1]. Święcenia kapłańskie otrzymał w dniu 24 sierpnia 1879 roku i powierzono mu dwie małe parafie na peryferiach miasta: El Calvario i Santo Nińo.

13 grudnia 1885 założył zgromadzenie zakonne Służebnic Najświętszego Serca Jezusa i Ubogich. Znany był z tego, że zakładał szpitalne domy dziecka, szkoły, przytułki dla starców, sierot i samotnych kobiet.

Pod koniec życia, wraz ze swym zgromadzeniem, przeprowadził misję wśród indiańskiego szczepu Tarahumara, zamieszkującego północne tereny Meksyku.

Józef Maria został beatyfikowany 6 maja 1990 w Meksyku a kanonizowany 21 sierpnia 2000 w Watykanie. Obu aktów dokonał papież Jan Paweł II.

• beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• wstawiennictwo świętych

• Józef Maria de Yermo y Parres. opoka.org.pl. [dostęp 2012-03-03].