Język Polski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nie mylić z: językiem polskim jako język (nazwa pospolita).

Język Polski – czasopismo naukowe, dwumiesięcznik wydawany od 1913 w Krakowie; propaguje wiedzę o języku polskim i językoznawstwie ogólnym^[1][2]. Od 2016 roku wydawane jest jako kwartalnik^[3].

Czasopismo ukazuje się od 1913, jego roczniki IV i V (1919–1920) ukazały się pod patronatem Polskiej Akademii Umiejętności, od rocznika VI (1921) ukazuje jako organ Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego^[4].

• 1913–1916 – Roman Zawiliński
• 1919–1928 – kolegium w składzie: Kazimierz Nitsch, Jan Łoś, Jan Michał Rozwadowski
• 1929–1958 – Kazimierz Nitsch
• 1958–1969 – Zenon Klemensiewicz
• 1969–1981 – Jan Safarewicz
• 1982–1997 – Stanisław Urbańczyk
• 1998–2004 – Marian Kucała
• 2004–2010 – Krystyna Pisarkowa
• obecnie – Piotr Żmigrodzki

• Strona oficjalna
• Wydania czasopisma „Język Polski” zdigitalizowane i opublikowane w Małopolskiej Bibliotece Cyfrowej