Języki powinowate – Wikipedia, wolna encyklopedia

Języki powinowate – języki należące do tej samej ligi językowej, czyli języki używane na sąsiadujących ze sobą terenach, które w wyniku wzajemnych wpływów wykształciły wspólne cechy fonologiczne, morfologiczne lub składniowe^[1].

Powinowate względem siebie są np. języki nowogrecki, albański, bułgarski i rumuński należące do bałkańskiej ligi językowej^[2].

• Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Wyd. VII uzup. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, seria: Klasyka Językoznawstwa Polskiego. ISBN 83-01-14244-8.
• Alfred Majewicz: Języki świata i ich klasyfikowanie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989. ISBN 83-01-08163-5.