Jack Nichols – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jack Nichols

#15, 5, 16
silny skrzydłowy/środkowy
Data i miejsce urodzenia	9 kwietnia 1926 Stany Zjednoczone
Data i miejsce śmierci	24 grudnia 1992 Palm Springs
Wzrost	201 cm
Masa ciała	101 kg
Kariera
Aktywność	1948–1958
Szkoła średnia	Everett (Everett, Waszyngton)
College	Washington (1943–1944, 1946–1948) USC (1944–1946)
Draft	1948, numer: 12 Washington Capitols
Kariera klubowa[a] Lata Kluby Wyst. 1948–1950 Washington Capitols 83 1950–1954 Tri-Cities Blackhawks / Milwaukee Hawks 93 1954–1958 Boston Celtics 254
↑ Mecze w lidze aktualne na 7 kwietnia 2017.

Jack Edward Nichols (ur. 9 kwietnia 1926, zm. 24 grudnia 1992 w Palm Springs) – amerykański koszykarz, występujący na pozycjach silnego skrzydłowego raz środkowego, mistrz NBA z 1957 roku^[1].

W 1948 roku ustanowił strzelecki rekord konferencji Pacific Coast NCAA, notując podczas jednego ze spotkań (przeciw Idaho) 48 punktów^[2].

W 1958 roku ukończył Tufts Dental School, zostając dentystą^[2]. Pracował jako stomatolog drużyn University of Washington oraz Seattle SuperSonics^[2].

Na podstawie^[1][3], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA

• Uczestnik turnieju NCAA (1948)
• Mistrz sezonu regularnego konferencji Pacific Coast (PCC – 1944, 1948)
• Zaliczony do:
  • II składu All-American (1948)
  • I składu All-PCC (1944–1948)
  • Pac-12 Hall of Honor

NBA

• Mistrz NBA (1957)
• Wicemistrz BAA/NBA (1949, 1958)

• Statystyki na basketball-reference.com (ang.)
• Profil na landofbasketball.com (ang.)
• Profil na basketball-players.pointafter.com (ang.)
• Profil na hispanosnba.com (ang.)