Jacopo Barozzi da Vignola – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jacopo Barozzi da Vignola
Data i miejsce urodzenia	1 października 1507 ; Vignola
Data i miejsce śmierci	7 lipca 1573 ; Rzym
Narodowość	włoska
Wpływy	Francesco Primaticcio
	Praca
Styl	renesans
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jacopo (lub Giacomo) Barozzi da Vignola (ur. 1 października 1507 w Vignoli, zm. 7 lipca 1573 w Rzymie) – włoski architekt i teoretyk architektury, znany także jako Vignola, jeden z najwybitniejszych architektów II połowy XVI wieku.

Życiorys

Początkowo studiował malarstwo w Bolonii. Następnie zajął się architekturą, pogłębiając wiedzę przez studia nad rzymskimi świątyniami antycznymi. W latach 1541–1543 przebywał na dworze Franciszka I w Fontainebleau. Od 1543 działał w Rzymie, gdzie pracował z Michałem Aniołem, który wywarł duży wpływ na styl Vignoli.

Jego głównymi projektami są: Villa Giulia (1551–1553, wraz z Ammanatim), oratorium S. Andrea (1554), kościół Il Gesù w Rzymie; Villa Farnese w Caprarola (1559, ukończony po jego śmierci). Po śmierci Michała Anioła w 1564 Vignola przejął kierownictwo budowy bazyliki św. Piotra na Watykanie.

Twórczość architektoniczna Vignoli łączy cechy renesansowe, manierystyczne i wczesnobarokowe. Jako teoretyk architektury, był autorem ważnego traktatu "O pięciu porządkach w architekturze" (Regola delli cinque ordini dell' architettura, 1562, wydanie polskie w 1955) wzorowanego na Witruwiuszu, oraz wydanego pośmiertnie Due regole della prospettiva pratica ("Dwie reguły praktycznej perspektywy", Bolonia 1583). Zmarł w Rzymie, został pochowany w Panteonie.

Jezuicki kościół Il Gesù, 1568–1580; transept
Palazzo Farnese w Caprarola
Villa Giulia
Pałac Barozzi
Kościół Sant’Andrea przy Via Flaminia
Palazzo dei Banchi, Bolonia