French
DeutschJadwiga Piotrowska – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data urodzenia | 8 października 1903 |
|---|---|
| Data śmierci | 21 maja 1994 |
| Zawód, zajęcie | działaczka społeczna |
| Narodowość | polska |
| Rodzice | Irena i Marian |
| Dzieci | Hanna |
| Odznaczenia | |
 | |
Jadwiga Piotrowska (ur. 8 października 1903, zm. 21 maja 1994[1]) – polska działaczka społeczna, Sprawiedliwa wśród Narodów Świata.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodziła z religijnej katolickiej rodziny[2]. Przed wojną i w okresie okupacji niemieckiej pracowała w Wydziale Opieki i Zdrowia Zarządu Miejskiego w Warszawie[3][4].
Była jedną z najbliższych współpracowniczek Ireny Sendlerowej. Wraz z rodziną (rodzicami, Ireną i Marianem Ponikiewskimi, siostrą Wandą i córką Hanną) prowadziła pogotowie opiekuńcze dla żydowskich dzieci oraz dorosłych wyprowadzanych z getta, gdzie udzielano im pierwszej pomocy i przygotowywano do życia po stronie „aryjskiej”[5][6]. Pogotowie mieściło się w domku z ogródkiem przy ul. Lekarskiej 9. Udzielono w nim pomocy ok. 50 żydowskim dzieciom[6].
W Wydziale Opieki i Zdrowia załatwiała formalności umieszczania żydowskich dzieci jako polskich sierot do świeckich i zakonnych zakładów opiekuńczych na podstawie oficjalnych skierowań podpisywanych następnie przez kierownika Referatu Opieki nad Dzieckiem Jana Dobraczyńskiego[7][8]. Często osobiście odwoziła małych uciekinierów z getta do zakładów opiekuńczych[9].
W 1944 wraz z Ireną Sendlerową zakopały w ogródku przy ul. Lekarskiej 9 w butelkach zaszyfrowaną kartotekę Żydów objętych ewidencją Rady Pomocy Żydom („Żegoty”). Materiały zostały wydobyte po zakończeniu działań wojennych[10].
W październiku 1987 Instytut Jad Waszem nadał Jadwidze Piotrowskiej tytuł Sprawiedliwej wśród Narodów Świata[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piotrowska Jadwiga. [w:] Polscy Sprawiedliwi [on-line]. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2016-03-27].
- ↑ a b Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Ratujący Żydów podczas Holokaustu. Polska. Tom II. Kraków: Fundacja Instytut Studiów Strategicznych, 2009, s. 561. ISBN 978-83-87832-59-9.
- ↑ Halina Grubowska: Ta, która ratowała Żydów. Rzecz o Irenie Sendlerowej. Warszawa: Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma, 2014, s. 32. ISBN 978-83-61850-39-7.
- ↑ Teresa Prekerowa: Konspiracyjna Rada Pomocy Żydom w Warszawie 1942-1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982, s. 214. ISBN 83-06-00622-4.
- ↑ Irena Sendlerowa: Relacje [w:] W. Bartoszewski, Z. Lewinówna Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939–1945. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2013, s. 100–101. ISBN 978-83-240-2790-3.
- ↑ a b Halina Grubowska: Ta, która ratowała Żydów. Rzecz o Irenie Sendlerowej. Warszawa: Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma, 2014, s. 30. ISBN 978-83-61850-39-7.
- ↑ Irena Sendlerowa: Relacje [w:] W. Bartoszewski, Z. Lewinówna Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939–1945. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2013, s. 103. ISBN 978-83-240-2790-3.
- ↑ Anna Chmielewska i in.: Miejska służba opieki społecznej Warszawy w latach wojny i okupacji 1939–1945 [w:] Warszawa lat wojny i okupacji 1939–1944. Zeszyt 4. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 180.
- ↑ Adam Piechowski: Losy spółdzielni mieszkaniowych w Warszawie w latach okupacji niemieckiej. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy, 1992, s. 101. ISBN 83-209-0837-X.
- ↑ Halina Grubowska: Ta, która ratowała Żydów. Rzecz o Irenie Sendlerowej. Warszawa: Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma, 2014, s. 104. ISBN 978-83-61850-39-7.