French
DeutschJan Bracławski-Herman – Wikipedia, wolna encyklopedia
 podpułkownik dyplomowany kawalerii | |
| Pełne imię i nazwisko | Jan Jerzy Bracławski-Herman |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 24 czerwca 1895 |
| Data i miejsce śmierci | 22 kwietnia 1966 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1946 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | Kwatera Główna Armii „Łódź” |
| Stanowiska | szef oddziału |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
Jan Jerzy Bracławski-Herman (ur. 24 czerwca 1895 w Warszawie, zm. 22 kwietnia 1966 w Penley) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jan Jerzy Bracławski-Herman urodził się 24 czerwca 1895[1] w Warszawie jako syn Juliana[2]. W listopadzie 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. W latach 1919–1920 walczył na wojnie z bolszewikami. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie 1 Brygady Jazdy, a jego oddziałem macierzystym był 3 pułk szwoleżerów[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 322. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii). Jego oddziałem macierzystym był nadal 3 pułk szwoleżerów[4]. W listopadzie 1922 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza III Kursu Normalnego. Z dniem 1 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego w Warszawie[5]. Będąc słuchaczem kursu w WSWoj., a następnie pełniąc służbę sztabową pozostawał oficerem nadetatowym 3 pułku szwoleżerów[6][7]. W latach 1925–1928 pełnił służbę w Oddziale II Sztabu Generalnego[8][9]. 2 kwietnia 1929 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 i 10. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[10]. Od 1 grudnia 1929 do 31 stycznia 1930 pozostawał w dyspozycji szefa Sztabu Głównego[11]. Następnie objął obowiązki na stanowisku pomocnika attaché wojskowego w Moskwie[12][13]. 23 marca 1932, po powrocie do kraju, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie[14][15]. Następnie został przeniesiony do 3 pułku ułanów w Tarnowskich Górach na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku[16]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 3. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[1]. Latem 1939 został wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału IV Sztabu Armii „Łódź”. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej 1939. Uczestniczył w obronie Warszawy, jako szef Oddziału IV Sztabu Armii „Warszawa”[17]. Po kapitulacji stolicy dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał między innymi w Oflagu VII A Murnau[18].
29 kwietnia 1945, po uwolnieniu z niewoli, został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych. W 1946 został zwolniony ze służby. Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, od lipca 1949 mieszkał w Polskim Osiedlu w Penrhos (Walia)[19]. Zmarł 22 kwietnia 1966 w szpitalu w Penley. Został pochowany na cmentarzu we Wrexham[18].
Był mężem Stefanii z Mijakowskich[20].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych dwukrotnie[1]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[21][1]
- Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii – 23 maja 1929[22]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 129.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-10].
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 242, 566.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 164, tu jako Bracławski Herman Jan.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 103 z 2 października 1924, s. 568, tu jako Herman Bracławski.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 599, 681, 1502.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 8, 541, 603.
- ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 16.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 331, 345.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929, s. 106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 lutego 1930, s. 72.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 385.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 235.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 145, 456.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 690.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 285.
- ↑ a b Tadeusz Łaszczewski: Obrona Warszawy i Modlina – 1939 r. nazwiska A – Ć. www.stankiewicz.e.pl, 2012-06-05.
- ↑ Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach w północnej Walii. Wyd. 2004. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, s. 37. ISBN 83-88857-87-8.
- ↑ płk. Jan Bracławski-Herman i Stefania Bracławska (z domu Mijakowska) [online], kielakowie.com [dostęp 2023-01-05].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości” - jako kapitan Jan Herman Bracławicki.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12 grudnia 1929, s. 361.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.