Jan Bronisław Biesiadecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Bronisław Biesiadecki
	porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1898 ; Zarzyszcze
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty Legionów; 40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
Późniejsza praca	leśniczy
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Bronisław Biesiadecki (ur. 10 lutego 1898 w Zarzyszczach, pow. żółkiewski, zm. kwiecień 1940, Charków) – porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, leśniczy, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Władysława i Zofii z domu Siemiganowska.

W 1916 został powołany do armii austriackiej. Na froncie serbskim walczył do 17 października 1918, jako dowódca plutonu w stopniu kaprala.

Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i przydzielony do 5 pułku piechoty Legionów. W 1921 roku został przeniesiony do rezerwy.

W okresie międzywojennym był leśniczym w Romanowie, powiat Bóbrka. W rezerwie został przydzielony do 40 pułku piechoty, tam też odbywał ćwiczenia. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 1377. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[1].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku^[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[2], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[3]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 303^[2].

Upamiętnienie

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana^[4]^[5]^[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[7]^[8]^[9].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 618.
↑ ^a ^b ^c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 30.
↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 73 [dostęp 2024-10-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
↑ K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s.28.

Bibliografia

Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s.28.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, str. 139, 572;
Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, str. 133, 488;
Rocznik Oficerski Rezerw 1934 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1934, str. 37, 488;
Ogrody Wspomnień - Jan Bronisław Biesiadecki

[CITEREFRybkaStepan2003618-1] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 618.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa200330-2] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 30.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003LXXIV-3] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.

[4] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 73 [dostęp 2024-10-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).

[5] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[6] Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).

[7] Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).

[8] Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).

[9] „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].

[10] K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s.28.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]