Jan Kędzierski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Kędzierski
Kińdzior
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1900
Warszawa

Data i miejsce śmierci

16 lutego 1958
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

kotlarz

Partia

Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy
Komunistyczna Partia Polski
Polska Partia Robotnicza
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy
Grób Jana Kędzierskiego na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Jan Kędzierski ps. „Kińdzior” (ur. 10 stycznia 1900 w Warszawie, zm. 16 lutego 1958 tamże) – polski działacz komunistyczny, członek KPP, PPR i PZPR.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie warszawskich robotników, od 1917 był działaczem Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy, w grudniu 1918 wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. Pracował w charakterze kotlarza w warszawskiej fabryce Lilpop, Rau i Loewenstein, gdzie należał do Związku Zawodowego Metalowców, od 1923 był zakładowym sekretarzem Komunistycznej Partii Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1930 był sekretarzem Komitetu Warszawskiego Komunistycznej Partii Polski, dwa lata później został sekretarzem Komitetu Okręgowego Komunistycznej Partii Polski Warszawa-Lewa Podmiejska. Za działalność komunistyczną był w okresie dwudziestolecia dwukrotnie aresztowany i więziony.

Od 1943 zaangażował się w działalność Polskiej Partii Robotniczej, działał politycznie w szeregach Gwardii Ludowej i Armii Ludowej. Po 1945 zaangażował się w tworzenie organizacji partyjnych i rad zakładowych na terenie Pruszkowa, wszedł w szeregi warszawskiego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej i Egzekutywy Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Partii Robotniczej.

Od 1945 był posłem do Krajowej Rady Narodowej. Powierzono mu stanowisko przewodniczącego Warszawskiej Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej, a od 1948 należał do Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy.

Jest pochowany w Alei Zasłużonych cmentarza Wojskowego na Powązkach (kwatera A24-tuje-8)[1].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Nazwę Jana Kędzierskiego od 1980 nosiła ulica w warszawskiej dzielnicy Bemowo[2]. W 2017 nowym patronem tej arterii został Apoloniusz Kędzierski[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-27].
  2. Uchwała nr 60 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 22 lutego 1980 r. w sprawie nadania nazw ulicom, "Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, Warszawa, dnia 29 czerwca 1980 r., nr 8, poz. 6, s. 2.
  3. Uchwała nr LIV/1360/2017 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 31 sierpnia 2017 r. w sprawie zmiany nazwy ulicy w Dzielnicy Bemowo m.st. Warszawy. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego poz. 7809 [on-line]. [dostęp 2017-11-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 3, Warszawa 1992, s. 150-151.
  • „Cmentarz Komunalny Powązki dawny Wojskowy w Warszawie” Praca zbiorowa pod redakcją Juliusza Jerzego Malczewskiego, Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1989 s. 35.
  • „Warszawa Lewa Podmiejska 1942-1945, Z walk PPR, GL-AL” praca zbiorowa redakcją Benona Dymka, Wyd. MON Warszawa 1971 s. 601