Jan Orsza-Łukaszewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Orsza-Łukaszewicz, znany również jako Jan Orsza (ur. 24 czerwca 1907 w Kamionkach, zm. 13 listopada 1985 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser.

W 1928 roku zdał aktorski egzamin eksternistyczny ZASP. 18 lutego 1963 roku zdał natomiast reżyserski egzamin eksternistyczny w Warszawie.

Do zawodu aktorskiego przygotowywał się we Lwowie, m.in. pod okiem Janusza Strachockiego. Pracował w Płocku, Lublinie, Łodzi, Lwowie i Łucku. W trakcie wojny pracował w lokalach gastronomicznych we Lwowie i Warszawie. W latach 1944–47 przebywał w ZSRR. Po wojnie pracował w następujących teatrach:

• Ludowy Teatr Muzyczny w Warszawie (1948-50)
• Teatr Powszechny w Warszawie (1951-55)
• Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie (1955-56)
• Teatry Dolnośląskie w Jeleniej Górze (1956-60) (także jako reżyser, w latach 1957-60 pełnił również funkcję kierownika artystycznego filii w Wałbrzychu)
• Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie (1961-66)

Pochowany na cmentarzu Północnym w Warszawie^[1].

• 1956: Trzy kobiety
• 1973: Stacja bezsenność
• 1973: Przejście podziemne − pobity mężczyzna
• 1974: Najważniejszy dzień życia − uczestnik „Wielkiej Gry” (odc. 2)
• 1976: Złota kaczka − mężczyzna w karczmie
• 1976: Polskie drogi − profesor UJ (odc. 2), naczelnik poczty (odc. 4)
• 1976: Con amore − pasażer pociągu
• 1977-1978: Parada oszustów − kelner w hotelu „Ambasador” (odc. 2), gracz przy ruletce (odc. 4)
• 1978: Układ krążenia − Antoni Tomal (odc. 2)
• 1978: Ślad na ziemi − gość na ceremonii złotych godów u Jasparskich (odc. 5)
• 1979: Klincz − lekarz Bowena
• 1980: Zamach stanu − obrońca w procesie brzeskim
• 1980: Punkt widzenia − pacjent Kazika Sieradzkiego (odc. 6)
• 1980: Powstanie Listopadowe. 1830–1831
• 1980: Nic nie stoi na przeszkodzie − staruszek, pensjonariusz domu starców
• 1980: Dzień Wisły
• 1980: Droga − chłop na odpuście
• 1980-1982: Dom − profesor ortopeda (odc. 7 i 11), starszy pan przy budce telefonicznej (odc. 9)
• 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (odc. 12)
• 1981: Czwartki ubogich
• 1982: Życie Kamila Kuranta − radca na obiedzie u Gorlickiej (odc. 3)
• 1983: Na odsiecz Wiedniowi
• 1983: Katastrofa w Gibraltarze − stary generał polski
• 1983: Fachowiec
• 1983: Alternatywy 4 − strażnik w „parku” (odc. 8)
• 1984: Siedem życzeń − pracownik muzeum (odc. 6)
• 1985: Zamach stanu − obrońca w procesie brzeskim
• 1985: C.K. Dezerterzy − starszy pan
• 1986: Zmiennicy − szatniarz w restauracji dworcowej w Kutnie (odc. 8)

Ma na koncie kilkanaście ról w spektaklach teatru telewizji. Zagrał m.in. w sztuce „Epilog Norymberski” (1969r.), „Balladyna” (1970r.) i „Czarownica” (1973)

• Jan Orsza-Łukaszewicz w bazie IMDb (ang.)
• Jan Orsza-Łukaszewicz w bazie Filmweb
• Jan Orsza-Łukaszewicz w bazie filmpolski.pl