French
DeutschJan Szarowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
 starszy przodownik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja | Policja Województwa Śląskiego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    | |
Jan Szarowicz (ur. 2 grudnia 1895[1] w Lovis[a], zm. 17–21 kwietnia 1940 w Kalininie) – starszy przodownik Policji Województwa Śląskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 2 grudnia 1895 w Lovis, w ówczesnym Kraju Koronym Świętego Stefana, w rodzinie Stanisława i Wiktorii z Gąsiorów[2][1]. Był starszym bratem Józefa (1898–1940), legionisty, funkcjonariusza Policji Województwa Śląskiego, zamordowanego w Kalininie[2][1].
21 sierpnia lub we wrześniu 1914 wstąpił do Legionu Śląskiego w Cieszynie[4]. Po złożeniu przysięgi w Mszanie Dolnej, został wcielony do 2. kompanii 3 Pułku Piechoty. Od maja 1915 służył w 2. szwadronie 2 Pułku Ułanów[4].
Od 1 listopada 1923 służył w Policji Województwa Śląskiego[4]. W latach 1934–1939 był komendantem Posterunku Pogotowia w Komisariacie Bielsko. Na stopień starszego posterunkowego został mianowany 1 maja 1926, a na stopień przodownika 1 stycznia 1928[4].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Między 17 a 21 kwietnia 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Kalininie (obecnie Twer) i pogrzebany w Miednoje[3]. Od 2 września 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje.
Postanowieniem nr 112-52-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 15 kwietnia 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[5]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[2]
- Krzyż Wojskowy Karola[4]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Kalininie
- Zbrodnia katyńska
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-03-14]., tu podano, że urodził się 2 lipca 1895.
- ↑ a b c d e f Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 885.
- ↑ a b Убиты в Калинине 2019 ↓, s. 547.
- ↑ a b c d e f Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 2 M–Ż. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
- Убиты в Калинине, захоронены в Медном. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Ostaszkowskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). T. 2: Биограммы военнопленных M–Я. Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2019. ISBN 978-5-6041921-5-3.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-03-14].