Jan Tabor – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Tabor
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1884
Bogdanów

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1955
Bogdanów

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe „Wyzwolenie”

Okres

od 1926

Przynależność polityczna

Stronnictwo Chłopskie

Okres

od 1931

Przynależność polityczna

Stronnictwo Ludowe

Jan Tabor (ur. 22 listopada 1884 w Bogdanowie, zm. 10 lipca 1955 w Bogdanowie) – polski działacz polskiego ruchu ludowego, członek PSL Wyzwolenie, Stronnictwa Chłopskiego i Stronnictwa Ludowego. Poseł na Sejm II RP i PRL.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 22 listopada 1884 r. w Bogdanowie, w rodzinie chłopskiej. Działalność polityczną rozpoczął od wstąpienia do Polskiego Stronnictwa Ludowego. Następnie działał w Stronnictwie Chłopskim i Stronnictwie Ludowym. W okresie I wojny światowej był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. Rozpowszechniał literaturę niepodległościową i prowadził werbunek do Legionów Polskich. W 1919 r. został wybrany posłem na sejm. W 1920 r. został zastępca członka Rady Obrony Państwa. W 1928 r. został ponownie wybrany posłem na sejm. Po zakończeniu II wojny światowej został wiceprezesem Stronnictwa Ludowego, posłem do Krajowej Rady Narodowej i na sejm. Po 1949 r. wycofał się z życia politycznego zajmując się pracą w gospodarstwie rolnym[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Praca zbiorowa 1989 ↓, s. 403, 404.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Praca zbiorowa: Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1989.