Jan Tiletschke – Wikipedia, wolna encyklopedia
pułkownik dyplomowany artylerii | |
Data i miejsce urodzenia | 28 sierpnia 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | Sztab Generalny Wojska Polskiego |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jan Rudolf Tiletschke (ur. 28 sierpnia 1891 w Krakowie, zm. 1940 w ZSRR) – pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 28 sierpnia 1891 w Krakowie jako syna Jana[1]. 17 grudnia 1918 został przyjęty z byłej cesarskiej i królewskiej armii do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana[2] oraz przydzielony do 1 pułku artylerii polowej w Warszawie z jednoczesnym odkomenderowaniem do Sztabu Generalnego WP[3]. W okresie od 4 października 1920 roku do maja 1921 roku był szefem sztabu 10 Dywizji Piechoty w Łodzi. 9 maja 1921 roku został przydzielony do Inspektoratu Armii Nr III gen. broni Stanisława Szeptyckiego na stanowisko 1 referenta[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 79. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. W 1923 roku był pełniącym obowiązki oficera sztabu Inspektoratu Armii Nr IV w Krakowie i równocześnie pozostawał oficerem nadetatowym 7 pułku artylerii polowej w Częstochowie[6]. 1 grudnia 1924 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 14. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. W tym samym roku pełnił służbę w macierzystym pułku w Częstochowie[8]. Od października 1925 roku dowodził 13 pułkiem artylerii polowej stacjonującym w garnizonie Równe[9][10]. W listopadzie 1931 roku został zwolniony ze stanowiska dowódcy pułku i przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II[11]. W okresie od 6 listopada do 23 grudnia 1931 roku w Równem pełnił równocześnie obowiązki 13 pap i 2 Grupy Artylerii[12]. Z dniem 30 kwietnia 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[14].
Wiosną 1940 został zamordowany w Bykowni na Ukrainie. Jego nazwisko figuruje na Ukraińskiej Liście Katyńskiej[15][16].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5237 (28 lutego 1922)[17]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (29 kwietnia 1925)[18]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jan Tiletschke. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-25].
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12.01.1919 r.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 3 z 14.01.1919 r.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 lipca 1921 roku, s. 1229.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 188.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 73, 727, 814.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 731.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 650, 737.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 572.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 387, 448.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931 roku, s. 415.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 259.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 299.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 341, 874.
- ↑ Zbrodnia nie ukarana 1996 ↓, s. 100, jako TYLECZKA Jan s. Jana ur. 1891, lista dyspozycyjna nr 57/1.
- ↑ Lista Bohaterów zgłoszonych w Programie „Katyń ... ocalić od zapomnienia”. Stowarzyszenie Parafiada. [dostęp 2020-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-01)].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 marca 1922 roku, s. 226.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438 „za zasługi około organizacji armji”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 6: Zbrodnia nie ukarana. Katyń–Twer–Charków. Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej i Polska Fundacja Katyńska, 1996. ISBN 83-905877-0-X.