Jan Wieczorek (lekkoatleta) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Wieczorek
Ilustracja
Jan Wieczorek na Mistrzostwach Polski w dziesięcioboju w Wilnie 1931
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1900
Wólka Brzezińska

Data i miejsce śmierci

9 marca 1951
Łódź

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Pabianice 1930 pięciobój
złoto Kraków 1930 dziesięciobój
złoto Warszawa 1931 pięciobój
złoto Bydgoszcz 1932 pięciobój
złoto Królewska Huta 1932 dziesięciobój
złoto Poznań 1934 bieg na 110 m przez płotki
srebro Wilno 1927 pięciobój
srebro Warszawa 1928 skok o tyczce
srebro Wilno 1928 dziesięciobój
srebro Poznań 1929 skok o tyczce
srebro Warszawa 1929 dziesięciobój
srebro Lwów 1931 dziesięciobój
srebro Białystok 1933 pięciobój
srebro Lwów 1934 dziesięciobój
srebro Lublin 1935 pięciobój
brąz Warszawa 1927 skok o tyczce
brąz Warszawa 1932 bieg na 110 m przez płotki
brąz Bydgoszcz 1933 bieg na 110 m przez płotki
brąz Białystok 1935 bieg na 110 m przez płotki
Halowe mistrzostwa Polski
złoto Przemyśl 1935 bieg na 50 m przez płotki
srebro Przemyśl 1935 skok w dal
brąz Przemyśl 1933 bieg na 50 m przez płotki
brąz Przemyśl 1933 skok w dal
brąz Przemyśl 1934 bieg na 50 m przez płotki
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Jan Wieczorek (ur. 17 maja 1900 w Wólce Brzezińskiej, zm. 9 marca 1951 w Łodzi[1]) – polski lekkoatleta, mistrz i rekordzista Polski.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Był wszechstronnym lekkoatletą. Zdobywał mistrzostwo Polski w pięcioboju w 1930, 1931 i 1932, w dziesięcioboju w 1930 i 1932 oraz w biegu na 110 m przez płotki w 1934. Był wicemistrzem Polski w skoku o tyczce w 1928 i 1929, w pięcioboju w 1927, 1933 i 1935 oraz w dziesięcioboju w 1928, 1929, 1931 i 1934, a także brązowym medalistą w skoku o tyczce w 1927 i w biegu na 110 m przez płotki w 1932, 1933 i 1935[2].

Był również halowym mistrzem Polski w biegu na 50 m przez płotki w 1935, wicemistrzem w skoku w dal w 1935 oraz brązowym medalistą na 50 m przez płotki w 1933 i 1934 oraz w skoku w dal w 1933[3].

Był rekordzistą Polski w biegu na 110 m przez płotki (15,5 s 14 października 1934 w Wilnie) oraz w pięcioboju (3828,77 p 13 sierpnia 1932 w Wilnie)[1].

W latach 1928–1934 startował w siedmiu meczach reprezentacji Polski (12 startów), bez zwycięstw indywidualnych[4].

Rekordy życiowe Wieczorka[1]:

Konkurencja Data i miejsce Wynik
bieg na 60 m 24 lipca 1933, Wilno 7,0
bieg na 100 m 27 sierpnia 1933, Wilno 10,9
bieg na 200 m 13 sierpnia 1932, Wilno 23,4
bieg na 400 m 28 maja 1932, Wilno 53,2
bieg na 110 m przez płotki 14 października 1934, Wilno 15,5
bieg na 400 m przez płotki 23 września 1928, Grodno 60,2
skok o tyczce 13 sierpnia 1929, Poznań 3,50
skok w dal 13 sierpnia 1932, Wilno 7,05
rzut dyskiem 11 września 1932, Wilno 41,94
rzut oszczepem 29 kwietnia 1934, Wilno 54,72
pięciobój 23 lipca 1933, Wilno 3832,335
dziesięciobój 29 maja 1932, Wilno 7060,34

Był zawodnikiem 3 pułku saperów (1922–1933) i Śmigłego Wilno (1934–1937).

Służył w 3 pułku saperów wileńskich w latach 1922–1939. W stopniu starszego sierżanta brał udział w kampanii wrześniowej. Od 1944 walczył w szeregach Ludowego Wojska Polskiego w 5 Brygadzie Saperów, a później służył w 12 Dywizji Piechoty, dochodząc do stopnia kapitana[1].

Jego wnuk Jerzy Wieczorek również był znanym lekkoatletą, medalistą mistrzostw Polski i reprezentantem Polski w biegach sprinterskich[5].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 233–234. ISBN 83-9136-63-9-1.
  2. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 104, 134, 206–207 i 210–212. ISBN 978-83-61233-20-6.
  3. Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919–1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985, s. 106–108.
  4. Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 369.
  5. Jan Dworak. Trudny rok. „Lekkoatletyka”. XIX (6), s. 27–28, czerwiec 1974. Warszawa: RSW "Prasa". 
  6. M.P. z 1939 r. nr 17, poz. 30 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
  • Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919–1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985.
  • Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 233–234. ISBN 83-9136-63-9-1.
  • Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.