Jan Zakrzewski (oficer) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Zakrzewski
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Pełne imię i nazwisko

Jan Ignacy Zakrzewski

Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1882
Lwów

Data śmierci

po 1933

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

60 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola

Jan Ignacy Zakrzewski (ur. 30 stycznia 1882 we Lwowie, zm. po 1933) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 stycznia 1882 we Lwowie, w rodzinie Teofila i Anny z Mazurkiewiczów[1]. W roku szkolnym 1895/1896 uczęszczał do c. k. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie[2].

Po ukończeniu jednorocznej ochotniczej służby wojskowej w cesarskiej i królewskiej Armii został mianowany na stopień kadeta rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1905 i przydzielony w rezerwie do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 80 we Lwowie[3]. W 1909 został mianowany chorążym rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1905[4]. W 1910 został przeniesiony w rezerwie do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 95 we Lwowie i mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1910[5]. W szeregach tego oddziału walczył na frontach I wojny światowej. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915[6][7][8].

15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Oddziale V Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych[9]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Oddziale IV Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego, a jego oddziałem macierzystym był 4 Pułk Piechoty Legionów. Przysługiwał mu wówczas, obok stopnia wojskowego, tytuł „adiutant sztabowy”[10]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 130. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 4 pp Leg.[11] 3 listopada 1922 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu Doszkolenia[12][13][14]. 15 października 1923, po ukończeniu kursu, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. W tym czasie był oficerem nadetatowym 74 Pułku Piechoty w Lublińcu. Przysługiwał mu, obok stopnia wojskowego, tytuł „przydzielony do Sztabu Generalnego”[15]. W kwietniu 1924 został przeniesiony do 30 Pułku Piechoty w Warszawie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[16][17][18]. 31 marca 1924 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 57. lokatą w korpusie oficerów piechoty[19]. Od 1 czerwca do 30 lipca 1924 był odkomenderowany z 30 pp do Wyższej Szkoły Wojennej, w celu odbycia podróży taktycznej z kursem doszkolenia 1923/24[20]. 15 października 1924 otrzymał dyplom naukowy oficera Sztabu Generalnego i wrócił do 30 pp[21]. W lipcu 1925 został przeniesiony do 26 Pułku Piechoty we Lwowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[22]. W maju 1927 został przeniesiony do 60 Pułku Piechoty w Ostrowie Wielkopolskim na stanowisko dowódcy pułku[23]. W grudniu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji szefa Sztabu Głównego z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[24], a z dniem 28 lutego 1930 przeniesiony w stan spoczynku[25].

Mieszkał we wsi Jezierzany Polskie, poczta Czaruków w powiecie łuckim[1]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[26].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
austriackie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-25].
  2. ↑ Białynia Chołodecki 1909 ↓, s. 390.
  3. ↑ Schematismus 1906 ↓, s. 416, 577.
  4. ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 409, 617.
  5. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 400, 653.
  6. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 127, 460.
  7. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 136, 616.
  8. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 185, 783.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 593.
  10. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 31, 962.
  11. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 29.
  12. ↑ Informacje. Z Wyższej Szkoły Wojennej. „Polska Zbrojna”. 296, s. 3, 1922-10-31. Warszawa. 
  13. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 66.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 337, 400.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 584.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 9 kwietnia 1924 roku, s. 199.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 197, 343.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 268.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 29 maja 1924 roku, s. 304.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924 roku, s. 611.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 8 lipca 1925 roku, s. 364.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 127.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 376.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 31 grudnia 1929 roku, s. 441.
  26. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 872.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 11 listopada 1932 roku, s. 388.
  28. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
  29. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-25].
  30. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 962.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Zakrzewski_(oficer)&oldid=71937483”