Jaskinia w Dudniku – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jaskinia w Dudniku
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Położenie

Dudnik, Podlesice

Długość

10 m

Głębokość

2 m

Wysokość otworów

410 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku południu

Kod

J.Cz.III-05.02

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Dudniku”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Dudniku”
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego
Mapa konturowa powiatu zawierciańskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Dudniku”
Położenie na mapie gminy Kroczyce
Mapa konturowa gminy Kroczyce, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Dudniku”
Ziemia50°34′12″N 19°31′21″E/50,570000 19,522500
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jaskinia w Dudniku – jaskinia w skałach Dudnika we wsi Podlesice w województwie śląskim, powiecie zawierciańskim, w gminie Kroczyce[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na obszarze Wyżyny Ryczowskiej, będącej częścią Wyżyny Częstochowskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].

Opis jaskini

[edytuj | edytuj kod]

Znajduje się w lesie na południowym stoku Dudnika, w niewielkiej odległości od szlaku turystycznego. Jest jednak z niego niewidoczna, jej otwór znajduje się bowiem w zaroślach u podstawy niewielkiej skałki. Dawniej był tutaj niewielki łom wapienia. Nieregularny otwór jaskini ma rozmiary 2 × 1 m. Opada od niego dość szeroki i wysoki korytarz zakończony salką o wysokości dochodzącej do 6 m. Z salki tej odchodzi jedno niewielkie odgałęzienie. W wielu miejscach ścian i stropu jaskini zachowały się resztki szaty naciekowej – białe grzybki i długie żyły. Namulisko złożone z gliny zmieszanej z wapienną zwietrzeliną. Przy otworze występuje glina terra rossa[1].

Jaskinia powstała w wapieniach z jury późnej. Jest ciemna i wilgotna, jej klimat jest zależny od środowiska zewnętrznego. W zimie prawdopodobnie zamarza. Ze zwierząt obserwowano troglokseniczne owady[1].

Jaskinię po raz pierwszy opisał Kazimierz Kowalski w 1949 roku jako Schronisko w Podlesicach koło Kroczyc I[3]. Nazwę Jaskinia w Dudniku nadał K. Mazik w kwietniu 1979 r. On też wykonał jej plan i dokumentację[1].

W Dudniku jest jeszcze kilka innych jaskiń i schronisk: Jaskinia między Studniami, Jaskinia Zawał, Komin Prawej Nogi Baby, Mała Studnia Szpatowców, Pochylnia Lewej Nogi Baby, Studnia Szpatowców[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Jerzy Zygmunt, Krzysztof Mazik, Jaskinia w Dudniku, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-12-06].
  2. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  3. ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.
  4. ↑ Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny [dostęp 2019-07-30].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jaskinia_w_Dudniku&oldid=72646427”