Jechiel Górny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jechiel Górny pseud. Jur (ur. w 1908, zm. 10 maja 1943 w Warszawie) – polsko-żydowski działacz polityczny, współpracownik organizacji Oneg Szabat oraz uczestnik powstania w getcie warszawskim^[1][2].

W 1939 przeprowadził się z Kalisza do Warszawy^[3]. W getcie pracował jako robotnik w szopie Landaua^[2]. Podobnie jak Emanuel Ringelblum należał do partii Poalej Syjon-Lewica i prawdopodobnie za sprawą tej działalności został zaangażowany do Oneg Szabat, w ramach której zajmował się sprawami dokumentacyjno-ewidencyjnymi, przeprowadzał wywiady, pisał własne teksty i katalogował zbiory. Był autorem wielu kopii dokumentów złożonych w archiwum getta warszawskiego (zachowało się ponad 70 dokumentów spisanych/przekopiowanych przez niego). W trakcie pobytu w getcie prowadził również dziennik. Był również autorem jednego z pierwszych opisów akcji ze stycznia 1943 roku^[3].

W trakcie powstania w getcie warszawskim z kwietnia i maja 1943 roku walczył w oddziale Poalej Syjon-Lewicy (oddział Żydowskiej Organizacji Bojowej) dowodzonym przez Hersza Berlińskiego^[3]. Zginął w trakcie próby wyjścia z getta przy ul. Prostej w dniu 10 maja 1943^[2].