Jerzy Iwanowicz Ilinicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Iwanowicz Ilinicz
Herb
Korczak
Rodzina

Iliniczowie herbu Korczak

Data śmierci

1527

Ojciec

Iwan Ilinicz

Matka

Anna Dowgird

Żona

Jadwiga Zabrzezińska

Dzieci

Jan Ilinicz x Elżbieta Herburt,
Mikołaj Ilinicz,
Stanisław Ilinicz,
Szczęsny Ilinicz x Zofia Radziwiłł,
Anna Helena Ilinicz x Piotr Kiszka Ciechanowiecki,
Jadwiga Ilinicz x Jan Bazyli Józefowicz-Hlebicki

Jerzy Iwanowicz Ilinicz (biał. Юрый Iванавіч Ільініч) herbu Korczak (zm. 1527), marszałek nadworny litewski (1519–1526), starosta lidzki (1501–1502, 1507–1524), brzeski (1510–1524) i kowieński (1519–1523)[1], dzierżawca lidzki, fundator zamku w Mirze.

Syn Iwaszki (Iwana) Ilinicza, namiestnika smoleńskiego, i Anny Dowgirdówny, przyrodniej siostry hetmana polnego litewskiego i wojewody kijowskiego Andrzeja Niemirowicza[2].

Zięć Jana Jurjewicza Zabrzezińskiego, wojewody nowogródzkiego, po którym w 1522 roku dziedziczył liczne włości, w tym opiekę nad monasterem w Jabłecznej[3].

Umierający bezpotomnie Siemko Giedygołdowicz, ofiarował swe dobra wraz z Mirem, przybranej córce Annie Butrymównie, a ta z kolei przekazała w dożywocie żonie Siemki Milochnie. Po jej śmierci Anna Butrymówna przekazuje dobra mirskie swojemu krewnemu Jerzemu Iwanowiczowi Iliniczowi, który w ten sposób stał się posiadaczem znacznego majątku na Litwie, dzięki któremu stać go było na zbudowanie zamku obronnego w Mirze w stylu późnogotyckim. Pomiędzy 1508 a 1527 lokuje on miasto Biała na dzisiejszym Podlasiu[4].

Poślubił Jadwigę Zabrzezińską, córkę Jana i Anny Nasuty, z którą miał czterech synów: Jana (ożenionego z Elżbietą Herburt), Mikołaja, Stanisława i Szczęsnego (ożenionego z Zofią Radziwiłłówną, córką Jana Mikołajewicza) oraz dwie córki: Annę Helenę ożenioną z wojewodą połockim Piotrem Kiszką Ciechanowieckim, synem hetmana wielkiego litewskiego Stanisława Kiszki, i Jadwigę z Janem Bazylim Józefowiczem-Hlebickim (zmienione nazwisko na Józefowicz), synem podskarbiego Abrahama Ezofowicza[2].

Szczęsny przeżył swoich braci i odziedziczył majątek po ojcu, potem jego syn Jerzy Ilinicz[5]. Po śmierci Jerzego w 1527 dobra bialskie zostały podzielone pomiędzy synów: Jana, Piotra i Szczęsnego oraz Jana Abramowicza, męża Jadwigi z Iliniczów[6].

Był sygnatariuszem unii piotrkowsko-mielnickiej 1501 roku[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ https://web.archive.org/web/20070928092414/http://pawet.net/book/name.htm Найстаражытнейшыя пасяленьнi лiдчыны (частка 2)
  2. ↑ a b Jerzy Ilinicz h. Korczak [w:] Wielka Genealogia Minakowskiego http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=8.72.12
  3. ↑ Kamunikat. [dostęp 2012-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-17)].
  4. ↑ [1]
  5. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2007-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)].
  6. ↑ Antoni Jodłowski, Założenie pałacowe Radziwiłłów w Białej Podlaskiej, Muzeum Okręgowe Biała Podlaska, 1992
  7. ↑ Akta unji Polski z Litwą, 1385-1791, wydali Stanisław Kutrzeba i Władysław Semkowicz, Kraków 1932, s. 147.
Marszałkowie nadworni litewscy

Laski marszałkowskie

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Iwanowicz_Ilinicz&oldid=74357438”