Jerzy Szlifirz-Karski – Wikipedia, wolna encyklopedia
major piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 27 czerwca 1895 |
---|---|
Data śmierci | 26 stycznia 1981 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska | komendant PKU |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jerzy Władysław Stefan Szlifirz-Karski, ps. „Ślepowron”[1] (ur. 27 czerwca 1895 w Końskich, zm. 26 stycznia 1981) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 27 czerwca 1895 w Końskich, ówczesnym mieście powiatowym guberni radomskiej, w rodzinie Antoniego i Klementyny z Gajewskich[1][2]. Od 21 grudnia 1914 roku służył w 1 Legionie Polskim Puławskim. Od marca 1918 roku był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, a od 28 sierpnia tego roku żołnierzem 4 Dywizji Strzelców Polskich[3].
1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Centralnej Szkole Karabinów Maszynowych i Broni Specjalnej w Chełmnie, a jego oddziałem macierzystym był 65 Pułk Piechoty[4]. W latach 1922–1927 kontynuował służbę w 65 Pułku Piechoty w Grudziądzu[5][6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 445. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7], a 12 kwietnia 1927 roku mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W maju tego roku został przeniesiony do 1 Batalionu Ciężkich Karabinów Maszynowych w Biedrusku na stanowisko kwatermistrza[9][10]. Z dniem 1 kwietnia 1930 roku został przeniesiony na stanowisko oficera placu w Białej-Bielsku[11][12]. W kwietniu 1934 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Biała Podlaska na stanowisko komendanta[13]. W lipcu 1935 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[14]. Następnie został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Gdyni przy ul. Świętojańskiej 11[1].
Zmarł 26 stycznia 1981 roku. Został pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 15-8-30)[15].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[16][1][17]
- Krzyż Walecznych[18]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”[19][20]
Był przedstawiony do odznaczenia Orderem Virtuti Militari[21][22].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-02]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-02]..
- ↑ Szlifirz-Karski Jerzy. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-03-02].
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 189, 906.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 311, 408.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 278, 353.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 44.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 146.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 110, 179.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 106.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 508.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
- ↑ śp. JERZY SZLIFISZ-KARSKI. Cmentarze Komunalne w Gdyni. [dostęp 2019-08-07].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-02]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
- ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 634. 1928-11-10. [dostęp 2023-01-03].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 408.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-02]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-02]..
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.