Joanna Wołoszyk – Wikipedia, wolna encyklopedia
Joanna Wołoszyk (2020) | |||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 19 stycznia 1995 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost | 183 cm | ||||||||||
Pozycja | lewa rozgrywająca | ||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||
Klub | Kastamonu B. Genclik SK | ||||||||||
Numer w klubie | 19 | ||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||
| |||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||
| |||||||||||
Kariera reprezentacyjna[a] | |||||||||||
| |||||||||||
|
Joanna Wołoszyk, z domu Kozłowska (ur. 19 stycznia 1995 w Sztumie) – polska piłkarka ręczna, lewa rozgrywająca, zawodniczka tureckiego Kastamonu B. Genclik SK. Mistrzyni Polski i reprezentantka Polski, uczestniczka mistrzostw świata i Europy.
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]Wychowanka Bellatora Ryjewo. Następnie zawodniczka GTPR-u Gdynia, włączona do pierwszej drużyny w 2012. W sezonie 2016/2017, w którym rzuciła 101 goli w 32 meczach[1], zdobyła z gdyńskim klubem mistrzostwo Polski. Z GTPR-em wywalczyła ponadto trzy Puchary Polski (2014, 2015, 2016). W barwach drużyny z Gdyni grała również w europejskich pucharach gdzie w sezonie 2017/2018 w rozgrywkach Ligi Mistrzyń rzuciła 13 bramek w pięciu meczach, w Pucharze EHF rzuciła 20 bramek w sześciu meczach. W latach 2014/2015 i 2015/2016 w Pucharze Zdobywców Pucharów zdobyła sześć bramek. W sezonie 2018/2019 reprezentowała barwy SPR Pogoni Szczecin[2] zdobywając srebrny medal w europejskich rozgrywkach EHF Challange Cup oraz Pucharze Polski. W 2019 roku związała się z tureckim Kastamonu B. Genclik SK[3] zdobywając Superpuchar Turcji oraz osiągając 1/4 finału Pucharu EHF.
Sezon | Klub | Liga | Europa | Suma | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | |||
2014/15 | Vistal Gdynia | Liga Polska | 29 | 79 | 2 | 3 | 31 | 82 |
2015/16 | 33 | 65 | 2 | 3 | 35 | 68 | ||
2016/17 | 32 | 101 | 2 | 3 | 34 | 104 | ||
2017/18 | 27 | 101 | 11 | 33 | 38 | 134 | ||
2018/19 | Pogoń Szczecin | 28 | 71 | 8 | 18 | 36 | 89 | |
2019/20 | Kastamonu B. Gencilik SK | Liga Turecka | 2 | 5 | 2 | 3 | 4 | 8 |
Ogólnie | 178 | 485 |
W 2011 wystąpiła w mistrzostwach Europy U-17 w Czechach. W 2012 wzięła udział w mistrzostwach świata U-20 w Czechach, w których zdobyła 18 goli[4].
W reprezentacji Polski seniorek zadebiutowała 25 listopada 2016 w meczu towarzyskim z Japonią (32:17). W grudniu 2016 uczestniczyła w mistrzostwach Europy w Szwecji, w których rzuciła dwie bramki w trzech spotkaniach[5]. W 2017 znalazła się w kadrze na mistrzostwa świata w Niemczech – wystąpiła w pierwszych trzech meczach turnieju, następnie została zmieniona przez Monikę Michałów, by na dwa ostatnie spotkania wrócić do meczowej szesnastki w miejsce kontuzjowanej Darii Zawistowskiej[6]. Reprezentowała Polskę na mistrzostwach Europy w 2018[7] i 2020[8].
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]- GTPR Gdynia
- Mistrzostwo Polski: 1 miejsce: 2016/17
- Puchar Polski: 1 miejsce: 2013/14, 2014/15, 2015/16
- Mistrzostwo Polski: 2 miejsce: 2014/15
- Mistrzostwo Polski: 3 miejsce: 2013/14, 2015/16
- SPR Pogoń Szczecin
- EHF Challenge Cup: 2 miejsce: 2018/19
- Puchar Polski: 2 miejsce: 2018/19
- Kastamonu Belediyesi Genclik SK
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Klasyfikacja strzelczyń – sezon 2016/2017. zprp.pl. [dostęp 2017-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-20)].
- ↑ Kolejne zawodniczki wzmocnią szczecińską Pogoń. pogonhandball.pl. [dostęp 2018-06-05]. (pol.).
- ↑ Joanna Wołoszyk przenosi się do Turcji. Jej klub powalczy o Ligę Mistrzyń. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2019-09-01]. (pol.).
- ↑ Raport z mistrzostw świata U-20 w Czechach 2012. ihf.info. [dostęp 2017-09-20]. (ang.).
- ↑ Raport z mistrzostw Europy w Szwecji 2016. eurohandball.com. [dostęp 2017-09-20]. (ang.).
- ↑ Zmiana w polskiej 16 na mecz z Angolą. zprp.pl, 10 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-18].
- ↑ POLSKA ’16’ NA MECZ Z SERBIĄ W EHF EURO 2018. zprp.pl. [dostęp 2022-11-18]. (pol.).
- ↑ ZNAMY OFICJALNĄ „16” POLSKI NA EURO. zprp.pl. [dostęp 2022-11-18]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Joanna Kozłowska. eurohandball.com. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).