Johan Clarey – Wikipedia, wolna encyklopedia
Johan Clarey w 2019 roku | ||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | SC Tignes | |||||||||||||||
Wzrost | 191 cm | |||||||||||||||
Debiut w PŚ | 29.11 2003, Lake Louise | |||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | ||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | 19.12 2009, Val Gardena | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Strona internetowa |
Johan Claude Clarey (ur. 8 stycznia 1981 w Annecy) – francuski narciarz alpejski, specjalizujący się w konkurencjach szybkościowych, wicemistrz olimpijski i wicemistrz świata.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się 27 listopada 1996 roku w Val Thorens, gdzie w zawodach FIS Race zajął 32. miejsce w slalomie. W 2000 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, gdzie jego najlepszym wynikiem było 21. miejsce w tej samej konkurencji. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Verbier zajął między innymi czwarte miejsce w zjeździe.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 29 listopada 2003 roku w Lake Louise, zajmując 50, miejsce w zjeździe. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 10 stycznia 2004 roku w Chamonix, zajmując 29. miejsce w tej samej konkurencji. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 19 grudnia 2009 roku w Val Gardena, kończąc zjazd na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Kanadyjczyk Manuel Osborne-Paradis i Austriak Mario Scheiber. W sezonach 2018/2019-2022/2023 zajmował 19. miejsce w klasyfikacji generalnej. W sezonie 020/2021 był czwarty w klasyfikacji zjazdu.
W 2010 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie nie ukończył superkombinacji, a w zjeździe zajął 27. miejsce. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Soczi nie ukończył zjazdu, zajął za to dziewiętnaste miejsce w supergigancie. Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku w swoim jedynym starcie był osiemnasty w zjeździe. W tej samej konkurencji wywalczył srebrny medal na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku. Rozdzielił tam na podium Beata Feuza ze Szwajcarii i Austriaka Matthiasa Mayera.
Na mistrzostwach świata w Åre w 2019 roku był drugi w supergigancie. Uplasował się tam za Włochem Dominikiem Parisem, a srebrny medal zdobył ex aequo z Austriakiem Vincentem Kriechmayrem. Był też między innymi ósmy w zjeździe podczas mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen w 2011 roku.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas zawodów | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
27. | 15 lutego | 2010 | Vancouver | Zjazd | 1:54,31 | +1,98 | Didier Défago |
DNF1 | 21 lutego | 2010 | Vancouver | Superkombinacja | 2:44,92 | - | Bode Miller |
DNF | 9 lutego | 2014 | Soczi | Zjazd | 2:06,23 | - | Matthias Mayer |
19. | 16 lutego | 2014 | Soczi | Supergigant | 1:18,14 | +1,61 | Kjetil Jansrud |
18. | 15 lutego | 2018 | Pjongczang | Zjazd | 1:40,25 | +2,14 | Aksel Lund Svindal |
2. | 7 lutego | 2022 | Pekin | Zjazd | 1:42,69 | +0,10 | Beat Feuz |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
8. | 12 lutego | 2011 | Ga-Pa | Zjazd | 1:58,41 | +1,94 | Erik Guay |
30. | 5 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Supergigant | 1:15,68 | +2,66 | Hannes Reichelt |
16. | 7 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Zjazd | 1:43,18 | +1,08 | Patrick Küng |
DNF | 12 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Zjazd | 1:38,91 | - | Beat Feuz |
2. | 6 lutego | 2019 | Åre | Supergigant | 1:24,20 | +0,09 | Dominik Paris |
19. | 9 lutego | 2019 | Åre | Zjazd | 1:19,98 | +1,37 | Kjetil Jansrud |
DNF | 11 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Supergigant | 1:19,41 | - | Vincent Kriechmayr |
16. | 14 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Zjazd | 1:37,79 | +1,50 | Vincent Kriechmayr |
23. | 12 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel | Zjazd | 1:47,05 | +1,89 | Marco Odermatt |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
28. | 21 lutego | 2000 | Québec | Zjazd | 1:10,77 min | +2,38 s | Thomas Graggaber |
21. | 25 lutego | 2000 | Québec | Slalom | 1:52,95 min | +3,42 s | Daniel Défago |
28. | 26 lutego | 2000 | Québec | Gigant | 1:52,09 min | +3,59 s | Georg Streitberger |
4. | 5 lutego | 2001 | Verbier | Zjazd | 1:30,23 min | +1,35 s | Thomas Graggaber |
44. | 8 lutego | 2001 | Verbier | Gigant | 2:08,79 min | +4,80 s | Hannes Reiter |
18. | 9 lutego | 2001 | Verbier | Slalom | 1:25,72 min | +3,31 s | Stefan Kogler |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 2003/2004: 140.
- sezon 2006/2007: 86.
- sezon 2007/2008: 78.
- sezon 2008/2009: 92.
- sezon 2009/2010: 61.
- sezon 2010/2011: 56.
- sezon 2011/2012: 29.
- sezon 2012/2013: 23.
- sezon 2013/2014: 25.
- sezon 2014/2015: 32.
- sezon 2015/2016: 37.
- sezon 2016/2017: 52.
- sezon 2017/2018: 54.
- sezon 2018/2019: 19.
- sezon 2019/2020: 19.
- sezon 2020/2021: 19.
- sezon 2021/2022: 19.
- sezon 2022/2023: 19.
Miejsca na podium w zawodach
[edytuj | edytuj kod]- Val Gardena – 19 grudnia 2009 (zjazd) – 3. miejsce[1]
- Val Gardena – 21 grudnia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
- Kvitfjell – 1 marca 2014 (zjazd) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 21 stycznia 2017 (zjazd) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 27 stycznia 2019 (supergigant) – 2. miejsce
- Beaver Creek – 7 grudnia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 2020 (zjazd) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 24 stycznia 2021 (zjazd) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 21 stycznia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
- Val Gardena – 17 grudnia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 21 stycznia 2023 (zjazd) – 2. miejsce
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ ex aequo ze Szwajcarem Ambrosim Hoffmannem
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (ang.)
- Profil na stronie Alpine Ski Database (ang.)