Johann Robert Mende – Wikipedia, wolna encyklopedia

Johann Robert Mende

Data i miejsce urodzenia	3 maja 1824 Brzeg
Data i miejsce śmierci	23 sierpnia 1899 Altona
Narodowość	niemiecka
Dziedzina sztuki	architektura
Epoka	historyzm
Multimedia w Wikimedia Commons

Johann Robert Mende (ur. 3 maja 1824 w Brzegu^[1], zm. 23 sierpnia 1899 w Altonie^[2]) – architekt niemiecki, pracujący w Legnicy i Wrocławiu.

Johann Robert Mende pracował w Lubaniu, gdzie w 1865 kierował budową wodociągu^[3]. 1 października 1867 powołano go na radcę budowlanego i członka magistratu w Legnicy, gdzie działał przez kolejnych sześć lat. 13^[1] lub 26 maja 1873 został wybrany na miejskiego radcę budowlanego we Wrocławiu^[2][4] i sprawował tę funkcję od 8 sierpnia 1873^[4] przez jedną dwunastoletnią kadencję, do 1885, równolegle z Alexandrem Kaumannem. Poprzednik Mendego, Hans Zimmermann odpowiadał jako radca za lewobrzeżny Wrocław, zaś Kaumann za prawobrzeżny. Wraz z zatrudnieniem Mendego zmieniono dotychczasowy podział zadań w magistracie z terytorialnego na tematyczny, tak że Mende odpowiadał za architekturę, zaś Kaumann za urbanistykę i sieci podziemne. Po upłynięciu kadencji Mende starał się o ponowny wybór przez radę miejską, jednak przegrał z Richardem Plüddemannem. Pozostał jednak na usługach urzędu miejskiego i w latach 1886–1893 był głównym inspektorem wrocławskiej policji budowlanej (urzędu wydającego zezwolenia na budowę i użytkowanie obiektów budowlanych).

Mende pozostawał przez cały okres swojej twórczości we Wrocławiu pod wpływem naśladowców Schinkla i projektował w stylu neorenesansowym względnie tzw. stylu arkadowym.

• kaplica na cmentarzu Komunalnym w Legnicy, z inspektorem budowlanym Wolffem, 1868-1869^[5].
• kaplica na cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu, 1880^[2]
• Ewangelicka Wyższa Szkoła Obywatelska (Evangelische höhere Bürgerschule) przy ulicy Komuny Paryskiej (Vorwerkstraße) we Wrocławiu (obecnie Szkoła Podstawowa nr 2), 1876-1877
• szkoła przy ul. Bolesława Drobnera 5, 1876-1877
• Królewska Szkoła Rzemiosła przy ul. Bolesława Prusa, 1877-1878, zburzona 1945
• szpital psychiatryczny przy ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego (Einbaumstraße), projekt później przekształcony przez Richarda Plüddemanna, od 1881
• szkoła przy ul. Ślężnej 22-24, róg Dyrekcyjnej (obecnie gimnazjum nr 17), 1881-1882, później rozbudowana o salę gimnastyczną (1890) przez Richarda Plüddemanna i o trakt północno-zachodni (1895) przez R. Plüddemanna, H. Froböse i K. Klimma

• Werner Elsner: Liegnitzer Stadtgeschichte (1242 - 1912). Liegnitzer Stadtgeschichte von ihren Anfängen bis zum Ende der Oertel-Zeit. Lorch/Württ.: Weber, 1971, s. 64. ISBN 3-87888-016-2. (niem.).
• Agnieszka Gryglewska, Budynki wrocławskich szkół epoki wilhelmińskiej (w:) Jerzy Rozpędowski (red.), Architektura Wrocławia. Tom 4. Gmach, Wrocław, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 1998, ISBN 83-7085-393-5, s. 220-228
• Agnieszka Gryglewska, Architektura Wrocławia XIX-XX wieku w twórczości Richarda Plüddemanna, Oficyna Wydawnicza PWr, Wrocław 1999, ISBN 83-7085-386-2, s. 20, 31
• Jerzy Ilkosz. Die Pläne für das Breslauer Krematorium. „Berichte und Forschungen”. 4, s. 135, 1996. Eckhard Grunewald. München: Oldenbourg. ISSN 0945-2362. (niem.). 
• Halina Okólska: Nadburmistrzowie i inni urzędnicy Magistratu Wrocławia 1808 – 1933. Wrocław: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa Hanna Wolska, 2007, s. 50-51. ISBN 978-83-60885-28-4.