Jonathan Penrose – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jonathan Penrose

Data i miejsce urodzenia	7 października 1933 Colchester
Data śmierci	30 listopada 2021
Obywatelstwo	Anglia
Tytuł szachowy	arcymistrz

Jonathan Penrose (ur. 7 października 1933 w Colchesterze, zm. 30 listopada 2021^[1]) – angielski szachista, arcymistrz w grze klasycznej oraz korespondencyjnej.

W 1950 r. podzielił III m. (za Ksawerym Tartakowerem i Arthurem Biguierem, wspólnie z Lotharem Schmidem i Harrym Golombkiem) w Southsea, natomiast w 1963 r. zajął IV m. (za Svetozarem Gligoriciem, Levente Lengyelem i Klausem Dargą w turnieju strefowym (eliminacji mistrzostw świata) w Enschede. W latach 1959–1969 dziesięciokrotnie zwyciężył w indywidualnych mistrzostwach Wielkiej Brytanii^[2]. Pomiędzy 1952 a 1974 r. 9 razy uczestniczył w szachowych olimpiadach (w tym 4 razy na I szachownicy), w latach 1962 i 1968 zdobywając dwa srebrne medale za indywidualne wyniki (oba na I szachownicy)^[3]. Największy sukces w pojedynczej partii odniósł podczas olimpiady w 1960 r. w Lipsku, pokonując Michaiła Tala^[4], dla którego była to pierwsza porażka od zdobycia tytułu mistrza świata.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1971 r., z wynikiem 2450 punktów zajmował wówczas 3. miejsce (za Peterem Marklandem i Raymondem Keene'em) wśród angielskich szachistów^[5]. Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w listopadzie 1960 r., zajmował wówczas 53. miejsce na świecie^[6].

W 1983 r. otrzymał tytuł arcymistrza gry korespondencyjnej, natomiast w 1998 r. Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu honorowy tytuł arcymistrza w grze klasycznej. W tym samym roku zdobył brązowy medal XIII mistrzostw świata w szachach korespondencyjnych^[7].

Uzyskał tytuł doktora psychologii. Jego brat, Roger, jest znanym fizykiem i matematykiem.

• W. Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z, tom II, Warszawa 1987, str. 869.
• ChessBase Megabase 2008.

• Jonathan Penrose – wybrane partie szachowe (ang.)