Junior (żużel) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2012-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Junior (młodzieżowiec) w sporcie żużlowym – zawodnik do 21. roku życia włącznie, przy czym brany jest pod uwagę rok urodzenia.

Sport żużlowy, w przeciwieństwie np. do piłki nożnej, jest dyscypliną, której jeden sezon "mieści się" w danym roku kalendarzowym. Juniorem po raz ostatni jest się wtedy, gdy w danym sezonie kończy się 21 lat. A więc osoba urodzona w roku 1990 będzie miała status juniora do roku 2011 włącznie.

W sporcie żużlowym podział senior-junior jest jedynym, który wyodrębniany jest z kryterium wieku, choć istnieją oficjalne turnieje mistrzowskie, np. Brązowy Kask, w którym mogą startować tylko juniorzy do 19. roku życia włącznie. Nie istnieją ograniczenia dla występu juniorów w gronie seniorskim, podobnie jak to ma miejsce w wielu innych dyscyplinach sportu.

W Polsce, w spotkaniach ligowych, można występować mając nie mniej niż 16 lat (tutaj także liczy się rok urodzenia), a więc maksymalnie jako junior można ścigać się przez sześć kolejnych lat (sezonów). Status juniorski nie przepada, gdy zawodnik np. w wieku lat 17 zakończy karierę, a po 2-3 latach zdecyduje się na jej kontynuację. Młodzieżowcem jest się bowiem dopóty, dopóki nie rozpocznie się rok, w którym zawodnik ukończy 22 lata.