Kłosówka miękka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kłosówka miękka
	; Kwiatostan kłosówki miękkiej
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	kłosówka
Gatunek	kłosówka miękka
	Nazwa systematyczna
	Holcus mollis L.; L. Syst. Nat., ed. 10. 2: 1305. 1759
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kłosówka miękka (Holcus mollis L.) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. W Polsce roślina dość pospolita na całym obszarze.

Morfologia

Pokrój: Tworzy zwarte darnie rozrastając się za pomocą silnych rozłogów podziemnych osiągających do 100 cm długości (ich masa na 1 ha może wynosić 1,5 t). Źdźbła wzniesione lub wygięte u nasady osiągają 80 cm (zwykle ok. 30-50 cm) wysokości.

Łodyga: Źdźbła nagie lub słabo owłosione z kolankami silnie owłosionymi.

Liście: Pochwy liściowe otwarte i nagie lub bardzo słabo owłosione. W górnej części łodygi pochwy lekko rozdęte a blaszki liściowe krótkie. Liście w pączku zwinięte, osiągają 3-12 mm szerokości i zwykle do 8 cm długości (na pędach wegetatywnych do 20 cm). Są nagie lub słabo owłosione. Tępo zakończony języczek u podstawy blaszki.

Kwiatostan: W postaci wiechy o długości 4-15 cm. Kłoski jajowatolancetowate, białawozielone do jasnobrązowych, nierzadko czerwono nabiegłe. Plewy mają 5-6 mm długości, są ostro zakończone i nagie, szorstkie tylko na nerwie. Plewki ok. 3 mm długości są słabo owłosione. U kwiatów płonnych z ością do 3,5 mm, w innym wypadku bezostne. Kwitnie w czerwcu i lipcu.

Ziarniak: Owocem jest lekki i okryty plewkami ziarniak.

Biologia i ekologia

Występuje w miejscach ciepłych, suchych i ubogich, przeważnie kwaśnych (preferuje gleby o pH 5,3-6,4). Preferuje miejsca cieniste. Pojawia się licznie na piaszczystych odłogach i w murawach napiaskowych, trochę rzadziej w okrajkach, na wrzosowiskach i porębach. Roślina wrażliwa na udeptywanie.

Zastosowanie

Roślina pozbawiona właściwości pastewnych. Za sprawą silnych rozłogów może być stosowana do umacniania gruntów.

Zmienność

W Polsce występują następujące odmiany:

var. densus A. et G. – z bardzo gęstą wiechą,
var. maior Lange – pędy do 120 cm, blaszki liściowe 12 mm szerokości, wiecha do 20 cm długości,
var. mollissimus Rohlena – blaszki i pochwy liściowe miękko owłosione,
'Variegatus' – blaszki liściowe biało paskowane (kultywar ozdobny)

Znane są mieszańce z kłosówką wełnistą.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-31] (ang.).

Bibliografia

Falkowski Marian (red.) 1982. Trawy polskie. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa. ISBN 83-09-00593-8

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-31] (ang.).

[1]

[2]