French
DeutschK-323 50 let SSSR – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt | |
| Oznaczenie NATO | Victor I |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy | 5 lipca 1968 |
| Wodowanie | 14 marca 1970 |
 Marynarka Wojenna ZSRR | |
| Wejście do służby | 29 października 1970 |
| Wycofanie ze służby | 31 lipca 1996 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość | 89 metrów |
| Szerokość | 10,6 metra |
| Zanurzenie | 7,2 metra |
| Zanurzenie testowe | 400 metrów |
| Rodzaj kadłuba | |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 reaktory WM-4P 1 turbina parowa (31 000KM) 1 śruba | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Uzbrojenie | |
| 18 torped ZOP | |
| Wyrzutnie torpedowe | 6 x 533 mm |
| Załoga | 76 |
K-323 „50 let SSSR”, później B-323 – radziecki myśliwski okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 671 (NATO: Victor I). Jako jedyny okręt bazowego projektu 671 nosił oprócz oznaczenia nazwę: „50 let SSSR” (50 lat ZSRR)[1].
Budowę okrętu rozpoczęto 5 lipca 1968 roku, 14 marca 1970 roku zwodowano go w Zakładzie nr 402 w Leningradzie. Jednostka została przyjęta do służby w marynarce radzieckiej 29 października 1970 roku, gdzie służyła we Flocie Północnej do 1995 roku.
Okręt został zbudowany w układzie dwukadłubowym, z kadłubem sztywnym wykonanym ze stali o zwiększonej ciągliwości AK-29. Okręt o długości 93 metrów wypierał na powierzchni 3650 ton i 4830 ton w zanurzeniu. Napęd jądrowy zapewniany przez dwa reaktory wodno-ciśnieniowe WM-4P z jedną turbiną parową o mocy 31 000 KM, wraz z opływowym kadłubem lekkim i kioskiem zapewniał mu prędkość podwodną 33 węzłów. Jednostka została wyposażona w sześć wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm dla 18 torped przeciwpodwodnych oraz aktywno-pasywny sonar Rubin MGK-300.
Podstawowym zadaniem operacyjnym okrętu było zwalczanie amerykańskich strategicznych okrętów rakietowych systemu Polaris-Poseidon oraz nuklearnych myśliwskich okrętów podwodnych państw NATO.
K-323 we wrześniu–październiku 1971 roku wraz z K-38 odbył rejs pod lodami Arktyki[2].
W 1990 roku wraz z innymi okrętami tego typu został przeklasyfikowany z krążowniczego okrętu podwodnego na duży okręt podwodny (ros. bolszyj), co pociągnęło zmianę oznaczenia z litery K na B[3].
Okręt wycofano ze służby 31 lipca 1996 roku[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 9.
- ↑ Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 11.
- ↑ Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli SSSR i Rossii 1945 – 1995 g. Wyd. III. Jakuck: 1994, s. 38. (ros.).
- ↑ Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997, s. 145. (ros.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K.J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
- Project 671 Victor class - ship list. GlobalScurity.org. [dostęp 2017-09-24]. (ang.).
- Władimir Iljin, Aleksandr Kolesnikow. Otieczestwiennyje atomnyje podwodnyje łodki. „Tiechnika i Woorużenije”. 5-6/2000, maj-czerwiec 2000. (ros.).