Ka-50-2 Erdogan – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | Śmigłowiec szturmowy/przeciwpancerny wsparcia |
Konstrukcja | stalowo-kompozytowa (ponad 1/3 konstrukcji to kompozyty) |
Załoga | 2 |
Historia | |
Liczba egz. | 1 |
Dane techniczne | |
Napęd | 2 × silnik turbinowy |
Wymiary | |
Masa | |
Zapas paliwa | 1870 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. | <350 km/h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
Działka: 30 mm działko 2A42 (500 pocisków), 4 × 23 mm działko pod węzłami podwieszeń (940 pocisków) Rakiety | |
Użytkownicy | |
brak |
Ka-50-2 Erdogan – wersja Ka-50 wyprodukowana przez Kamow wraz z Israel Aerospace Industries. Miała wejść na wyposażenie Turcji. Pod wieloma względami jest zupełnie innym helikopterem, ponieważ Turcy postawili zupełnie inne wymagania i na ich potrzebę stworzono ten projekt.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Najbardziej widoczną różnicą w stosunku do pierwotnej wersji Ka-50 jest dwuosobowa kabina pilota z siedzeniami ustawionymi w układzie tandem (jeden za drugim). Działko kal. 30 mm Szypunow 2A42 nie jest umiejscowione jak dotychczas z boku kadłuba lecz zamontowane jest w łożu wieżyczki dziobowej. Posiada zmodernizowaną awionikę, rakiety przeciwczołgowe, co pozwala na nietypowe możliwości i zastosowanie bojowe.Największe atuty tak zmodernizowanej maszyny to: łatwość pilotażu, pełne bezpieczeństwo dla pilota oraz podwyższona wytrzymałość na ostrzał z broni małokalibrowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Projekt powstał we współpracy między Kamow a Israel Aircraft Industries. Rosjanie odpowiedzialni za kadłub i wszystkie systemy będące sercem śmigłowca, a izraelczycy za awionikę oraz uzbrojenie. Powstał w wyniku konkursu wojska tureckiego na nowy helikopter. W konkursie Ka-50-2 pokonał Eurocopter i Apache, ale przegrał z AH-1 Cobra. W 2004 przetarg został jednak unieważniony, by w 2007 wybrać Agusta A129 Mangusta, który przyjęto do uzbrojenia w 2014 roku jako T129.[1]