Kalamondin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kalamondin
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

mydleńcowce

Rodzina

rutowate

Rodzaj

citrofortunella

Gatunek

citrofortunella

Nazwa systematyczna
×Citrofortunella microcarpa (Bunge) Wijnands
Baileya 22:135. 1984
Synonimy
  • ×Citrofortunella mitis (Blanco) J. W. Ingram & H. E. Moore
  • Citrus madurensis auct.
  • Citrus microcarpa Bunge
  • Citrus mitis Blanco[3]

Kalamondin (×Citrofortunella microcarpa) – sztucznie otrzymany mieszaniec kwaśnej mandarynki (Citrus reticulata) z kumkwatem japońskim(inne języki) (Fortunella japonica)[3]. Znany jest pod różnymi nazwami: kalamondynka, kwaśna pomarańcza, pomarańcza kalamondin, albo pomarańcza panamska. Na wyspach Pacyfiku nazywany jest calamansi. Wyhodowany został w południowo-wschodniej Azji.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Jest to krzew lub małe drzewo dorastające do 2,5 m, rodzące małe owoce cytrusowe o ciemnopomarańczowej skórce[4].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Jest uprawiany jako drzewo owocowe. Jest uważany za najmniej smaczny z wszystkich cytrusów[4]. Kwitnie i owocuje bardzo obficie. Owoce nadają się do jedzenia na surowo, łącznie z cienką skórką. Mają kwaśny miąższ i słodką skórkę[5]. Są też używane do produkcji napojów. Szczególnie popularny jest na Filipinach, gdzie jest najczęściej używany w kuchni. Nadaje się do uprawy w strefach 10-12[4].
  • W krajach o ciepłym klimacie jest też uprawiany w mieszkaniach i na tarasach jako doniczkowa roślina ozdobna, gdyż mają piękny wygląd zarówno w czasie kwitnienia, jak i owocowania[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-02] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-25].
  4. a b c Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  5. a b Wybrane Kolekcje Ogrodu Botanicznego – Centrum Zachowania Różności Biologicznej PAN. [dostęp 2008-01-13].