Kalamondin – Wikipedia, wolna encyklopedia
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | citrofortunella | ||
Nazwa systematyczna | |||
×Citrofortunella microcarpa (Bunge) Wijnands Baileya 22:135. 1984 | |||
Synonimy | |||
|
Kalamondin (×Citrofortunella microcarpa) – sztucznie otrzymany mieszaniec kwaśnej mandarynki (Citrus reticulata) z kumkwatem japońskim (Fortunella japonica)[3]. Znany jest pod różnymi nazwami: kalamondynka, kwaśna pomarańcza, pomarańcza kalamondin, albo pomarańcza panamska. Na wyspach Pacyfiku nazywany jest calamansi. Wyhodowany został w południowo-wschodniej Azji.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Jest to krzew lub małe drzewo dorastające do 2,5 m, rodzące małe owoce cytrusowe o ciemnopomarańczowej skórce[4].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- Jest uprawiany jako drzewo owocowe. Jest uważany za najmniej smaczny z wszystkich cytrusów[4]. Kwitnie i owocuje bardzo obficie. Owoce nadają się do jedzenia na surowo, łącznie z cienką skórką. Mają kwaśny miąższ i słodką skórkę[5]. Są też używane do produkcji napojów. Szczególnie popularny jest na Filipinach, gdzie jest najczęściej używany w kuchni. Nadaje się do uprawy w strefach 10-12[4].
- W krajach o ciepłym klimacie jest też uprawiany w mieszkaniach i na tarasach jako doniczkowa roślina ozdobna, gdyż mają piękny wygląd zarówno w czasie kwitnienia, jak i owocowania[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-02] (ang.).
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-25].
- ↑ a b c Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- ↑ a b Wybrane Kolekcje Ogrodu Botanicznego – Centrum Zachowania Różności Biologicznej PAN. [dostęp 2008-01-13].
Identyfikatory zewnętrzne (takson):