Kamac – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kamac
Ilustracja
Informacje podstawowe
Podstawowy alfabet

hebrajski

Pochodzenie
Znak diakrytyczny

dwie prostopadłe linie proste

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Kamac (קָמָץ) – znak diakrytyczny używany w alfabecie hebrajskim w ramach nikudu. Występuje w formie dwóch prostopadłych linii umieszczonych pod literą.

Wyróżnia się trzy typy kamac[1][2][3][4]:

  • kamac katan – znak pełni funkcję samogłoski o i występuje w nieakcentowanych sylabach zamkniętych oraz przed chataf-kamac.
  • kamac gadol – znak pełni funkcję samogłoski a i występuje w nieakcentowanych sylabach zamkniętych oraz przed chataf-kamac.
  • chataf-kamac – znak może pojawić się wyłącznie pod literami ע (ajin), ח (chet), ה (he) i א (alef) oraz tylko w sylabach otwartych. Wraz z dwoma prostopadłymi liniami pod literą występują także dwie kropki wyglądające jak dwukropek.

W każdym z wymienionych typów gdy język hebrajski pisany jest bez nikudu, w miejscu kamac często, jednak nie zawsze, pojawia się litera waw[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Znaki diakrytyczne. iwrit.pl. [dostęp 2023-12-26]. (pol.).
  2. Eliezer Eliner (אליעזר אלינר): על הגיית קמץ רחב (גדול) לפני קמץ חטוף. hebrewbooks.org. s. 16. (hebr.).
  3. Kaplan 2017 ↓, s. 95.
  4. Aszer Lauper (אשר לאופר): מימושי קמץ בימינו (כיצד יש לבטא מילים כמו נָעֲמִי או תָעָבְדֶם?). pluto.huji.ac.il. s. 362-365. (hebr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]