Kamienica Steigertów w Łodzi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kamienica Steigertów

Kamienica w 2024
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Adres	ul. Piotrkowska 133
Typ budynku	kamienica
Styl architektoniczny	modernizm
Architekt	Radosław Hans
Kondygnacje	4
Rozpoczęcie budowy	1938
Ukończenie budowy	1939
Pierwszy właściciel	Teodor Albert Steigert, Olga Steigert
Położenie na mapie Łodzi Kamienica Steigertów
Położenie na mapie Polski Kamienica Steigertów
Położenie na mapie województwa łódzkiego Kamienica Steigertów
51°45′42,63″N 19°27′27,80″E/51,761842 19,457722
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Steigertów w Łodzi – modernistyczna kamienica położona przy ulicy Piotrkowskiej 133 w Łodzi.

W 1910 Olga oraz Teodor Albert Seigert nabyli nieruchomość od rodziny Nippe za kwotę 73 500 rubli. W 1914 złożono projekt budowy piętrowego domu w tylnej części działki, mającego stanąć na froncie ówczesnej ul. Nowo Spacerowej 34 (dzisiaj al. Kościuszki 68)^[1].

W 1933 na działce znajdował się drewniany, parterowy budynek mieszkalny, murowana dwupiętrowa oficyna usytuowana wzdłuż północnej granicy działki, a także drewniane komórki od południowej strony. W latach 1938–39 małżonkowie Steigert wystawili na froncie Piotrkowskiej 133 czteropiętrową kamienicę, a także parterowego garażu w głębi posesji. Autorem projektu był Radosław Hans^[2].

W nowo wybudowanej kamienicy, w kwietniu 1939, swój sklep otworzył Hugo Schmechel, współzałożyciel znanego w Łodzi domu konfekcyjnego „Schmechel i Rosner” przy Piotrkowskiej 100a, zamkniętego w drugiej połowie lat 20.^[1]

Po zajęciu Łodzi przez wojska niemieckie budynek został przeznaczony na siedzibę Centrali „Północ-Wschód” Komisariatu Rzeszy do spraw Umacniania Niemczyzny^[3], którego celem była germanizacja terenów podbitych^[4]. Miała tam również siedzibę Centrala Przesiedleńcza pod kierownictwem Hermanna Krumeya. Podczas okupacji adresem budynku była Adolf-Hitler Straße 133^[5].

W 1972 nieruchomość przeszła na własność skarbu państwa^[2].

Kamienica składa się z czterech pięter i częściowo użytkowe poddasza, a także podpiwniczenia. Dach budynku jest dwuspadowy o niewielkim kącie nachylenia połaci. Elewacja frontowa jest czteroosiowa z bramą w osi drugiej i witrynami z wejściami do lokali użytkowych. Wyżej front jest trzyosiowy, symetryczny, z szerokim wykuszem w części środkowej. Ten natomiast charakteryzuje się pasmowym przeszkleniem jednopoziomowymi, wielodzielnymi, narożnymi oknami. Pasy podokienne wyłożone zostały płytkami klinkierowymi. W jednoosiowych strefach skrajnych z rastrowym reliefem w tynku imitującym okładzinę z kwadratowych płyt kamiennych znajdują się jednopoziomowe okna czterodzielne. W okolicy poddasza znajduje się 6 niewielkich prostokątnych okienek^[2].

Obiekt pierwotnie posiadał na parterze trzy lokale użytkowe i mieszkanie dozorcy. Na każdej wyższej kondygnacji znajdowało się jedno luksusowe mieszkanie, natomiast na poddaszu pralnia^[2].

• architektura modernistyczna w Łodzi