Kapelan (urząd dworski) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kapelan – duchowny przebywający na dworze królewskim, uważany za domownika rodziny królewskiej. Otwierał modlitwą każdy posiłek (bez niego prawie nigdy nie zasiadano do stołu). W każdej chwili miał wolny dostęp do króla.
Poza sprawowaniem funkcji religijnych na dworze i opieki nad naczyniami liturgicznymi, prowadził dworski zespół muzyki kościelnej. Jego pomocnikami byli wikariusze i nadworni kaznodzieje.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zbigniew Góralski: Urzędy i godności w dawnej Polsce. Warszawa: 1988.