Kapnik – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kapnik – płaski, jednospadowy daszek ułożony na szczycie lub miejscu załamania przypory. Uskok przykrywa się dachówką lub płytami kamiennymi w celu ułatwienia spływu wody deszczowej. Określenie używane także dla obdaszka[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Witold Szolginia: Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1982, s. 153.