Karl Adalbert Wichura – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karl Adalbert Wichura (zm. 23 lutego 1862 r. w Boguminie w wieku 54 lat) – pochodzący z Łubowic komisarz sądowy i notariusz, od 1839 roku pan na Łubowicach, w latach 1842–51 landrat powiatu raciborskiego.

Na stanowisko landrata został powołany w marcu 1842 roku. Nie posiadał pochodzenia arystokratycznego, a na wysokie stanowisko wspiął się dzięki pracowitości i talentowi. Po jego rezygnacji ze stanowiska landrata 1 czerwca 1851 roku przez niespełna dwa miesiące nie powoływano nikogo na jego zastępcę, a obowiązki landrata sprawowali najpierw rotmistrz Benneke z Pietrowic Wielkich, a następnie Wilhelm von Wrochem z Brzeźnicy. 28 lipca 1851 roku na zastępcę Wichury powołano Oskara von Elsnera^[1][2][3].

Jego syn, Georg Wichura walczył podczas I wojny światowej i dosłużył się stopnia generała^[1].

• Norbert Mika: Dzieje Ziemi Raciborskiej. Kraków: Avalon, 2010. ISBN 978-83-7730-003-9. (pol.). Brak numerów stron w książce
• Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2008. ISBN 978-83-89802-73-6. (pol.). Brak numerów stron w książce
• Augustin Weltzel: Geschichte der Stadt und Herrschaft Ratibor. Racibórz: Verlag von Max Muschik, 1881. (niem.). Brak numerów stron w książce