Karl Decker – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2016-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Karl Decker

generał wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1897 Borzęcino
Data i miejsce śmierci	21 kwietnia 1945 Brunszwik
Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Wehrmacht
Stanowiska	dowódca 5 DPanc
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa kampania wrześniowa kampania belgijska kampania francuska 1940 bitwa białostocko-mińska bitwa pod Wołominem
Odznaczenia

Karl Decker (ur. 30 listopada 1897, zm. 21 kwietnia 1945) – niemiecki generał wojsk pancernych podczas II wojny światowej.

Karl Decker urodził się w Borzęcinie koło Szczecinka na Pomorzu, jako syn niemieckiego oficera.

Po rozpoczęciu I wojny światowej początkowo służył w 54 pułku piechoty jako podoficer. Został awansowany na chorążego (Fähnrich) za odwagę w obliczu wroga, a także nagrodzony Krzyżem Żelaznym (1914) drugiej klasy. Ponownie awansowany w 1915 na podporucznika, wkrótce potem otrzymał Krzyż Żelazny pierwszej klasy.

Po I wojnie służył w Reichswehrze, brał udział w kampanii wrześniowej jako podpułkownik, dowódca batalionu przeciwpancernego. W wojnie niemiecko-sowieckiej dowodził kolejno pułkiem, dywizją i korpusem, awansując stopniowo do rangi General der Panzertruppe (generał broni). Od początku 1945 na froncie zachodnim; okrążony w Zagłębiu Ruhry przez wojska amerykańskie, 21 kwietnia 1945 popełnił samobójstwo. Odznaczony był Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami.