French
DeutschKarol Paryłowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 stycznia 1888 |
|---|---|
| Data śmierci | ? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | c. i k. 80 Pułk Piechoty |
| Stanowiska | zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    | |
.png){kind=small}
Karol Paryłowski (ur. 29 stycznia 1888 w Zbarażu, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 29 stycznia 1888 w Zbarażu (Małopolska)[1]. Został oficerem C. K. Armii, służąc w szeregach 80 pułku piechoty w listopadzie 1913 mianowany ze stopnia na porucznika[2]. 1 maja 1916 roku został mianowany kapitanem. Jego oddziałem macierzystym był nadal c. i k. 80 pułk piechoty[3].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 186. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk Strzelców Podhalańskich[4]. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku[5][6]. W 1924 roku był zastępcą dowódcy 11 pułku piechoty w Ranowskich Górach[7]. Z dniem 6 marca 1925 roku został przeniesiony do 43 pułku piechoty w Dubnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[8]. W grudniu tego roku ogłoszono jego przeniesienie do 45 pułku piechoty w Równem na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. 31 marca 1927 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 43 pp[10]. 28 stycznia 1928 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do PKU Jarosław na okres sześciu miesięcy celem odbycia praktyki poborowej[11]. Następnie pozostawał w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych[12]. Z dniem 31 sierpnia 1928 roku został przeniesiony do rezerwy z pozostawieniem w administracji ogólnopaństwowej[13].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[14]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy[14]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[14]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Karol Paryłowski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-02-10].
- ↑ Awans listopadowy w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 255 z 7 listopada 1913.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 132, 723.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 25.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 379, 398.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 147, 342.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 270.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 23 grudnia 1925 roku, s. 738.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 162.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 303.
- ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 723.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.