French
DeutschKarol Romańczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia
 podinspektor Policji Państwowej | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 października 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8–9 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Karol Jan Romańczyk (ur. 16 października 1895 w Grybowie, zm. 8–9 kwietnia 1940 w Kalininie) – podinspektor Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 16 października 1895 w Grybowie, w rodzinie Jana i Klary z Dziurzyńskich[1]. W latach 1908–1914 uczęszczał do c. i k. Gimnazjum II w Nowym Sączu.
W czasie I wojny światowej służył w cesarskiej i królewskiej Armii. Ukończył szkołę oficerów rezerwy w Opawie[2]. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 20.
Od 1 września 1918 do 8 maja 1920 ochotniczo w Wojsku Polskim. 31 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[3] i przydzielony do Oddziału Policji w Krakowie[4]. Wziął udział w wojnie z bolszewikami. Służył w Rządowej Służbie Bezpieczeństwa we Lwowie. Uczestnik odsieczy Lwowa, porucznik piechoty rezerwy. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas w grupie oficerów „pełniących służbę w Policji Państwowej w stopniu oficera P.P.”[5].
Po zakończeniu działań wojennych w Szkole Oficerskiej Policji Państwowej w Warszawie, którą ukończył 30 lipca 1921. Służył m.in. w województwie pomorskim, województwie poznańskim i od 19 sierpnia 1936 w województwie warszawskim. 2 września 1939 komendant wojewódzki Policji Państwowej w Warszawie.
W 1939, po wybuchu II wojny światowej, znalazł się w niewoli radzieckiej i był więziony w obozie NKWD w Ostaszkowie. Przez pewien czas pełnił funkcję tzw. starszego korpusu oficerskiego obozu[6]. 8 lub 9 kwietnia 1940 został zamordowany przez NKWD w Kalininie (obecnie Twer)[2].
Był żonaty. Miał córkę[2].
4 października 2007 Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Władysław Stasiak mianował go pośmiertnie na stopień inspektora Policji Państwowej[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.[8].
17 listopada 2010 w Grybowie posadzono poświęcony mu Dąb Pamięci[9].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka Honorowa „Orlęta”
- Krzyż Kampanii Wrześniowej - pośmiertnie 1 stycznia 1986[10]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Kalininie
- Zbrodnia katyńska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 760.
- ↑ a b c Убиты в Калинине 2019 ↓, s. 271.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 8 lutego 1919 roku, poz. 492.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 15 z 11 lutego 1919 roku, poz. 527.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 24, 998.
- ↑ Andrzej Przewoźnik, Jolanta Adamska, Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć, Warszawa: Świat Książki, 2010, s. 84, ISBN 978-83-247-2036-1, OCLC 750956033.
- ↑ Decyzja Nr 91 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 października 2007 nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MSWiA.
- ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
- ↑ Dąb Pamięci, hołd dla Karola Jana Romańczyka, ofiary NKWD sadeczanin.info, 7 listopada 2010 [dostęp 2012-03-17]
- ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Giza: Nowosądecka lista katyńska: pomordowani w Rosji Sowieckiej, wyd 2, Nowy Sącz 2009. ISBN 978-83-89527-65-3
- Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 2 M–Ż. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
- Убиты в Калинине, захоронены в Медном. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Ostaszkowskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). T. 2: Биограммы военнопленных M–Я. Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2019. ISBN 978-5-6041921-5-3.