Kartwelistyka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kartwelistyka, kartwelologia, gruzinologia (gruz. ქართველოლოგია) – jedna z dziedzin orientalistyki i dział kaukazologii, zajmująca się badaniem języków, kultury, literatury oraz dziejów Gruzji, a także całej ludności kartwelskiej, czyli Gruzinów, Megrelów, Swanów i Lazów^[1]. Kartwelistyką zajmują się pisma: „Revue des études géorgiennes et caucasiennes” i wydawane w Warszawie – „Pro Georgia. Journal of Kartvelological and Caucasian Studies”^[2].

• Tamaz Gamkrelidze
• Arnold Czikobawa
• Kevin Tuite
• Marie-Félicité Brosset (1802–1880)
• Arthur Leist (1852–1927)
• John Oliver Wardrop (1864–1948)
• Marjory Wardrop (1869–1909)
• Robert Pierpont Blake (1886–1950)
• Gerhard Deeters (1892–1961)
• Georges Dumézil (1898–1986)
• William Edward David Allen (1901–1973)
• Cyril Toumanoff (1913–1997)
• Gérard Garitte (1914–1992)
• David Marshall Lang (1924–1991)
• Georgi Klimov (1928–1997)
• Michel van Esbroeck (1934–2003)
• Heinz Fähnrich
• Kevin Tuite
• Donald Rayfield
• B. George Hewitt
• Stephen H. Rapp
• Stephen F. Jones
• Constantine B. Lerner
• Mine Kadiroğlu
• Luigi Magarotto
• Bernard Outtier
• Farshid Delshad
• Jost Gippert
• Roland Bielmeier
• Michael Job
• Katharine Vivian (1917–2010)
• Hirotake Maeda

• Bohdan Baranowski
• Andrzej Furier
• David Kolbaia
• Henryk Paprocki
• Grzegorz (Peradze)

 Z tym tematem związana jest kategoria: Kartwelistyka.

• Słownik chrześcijaństwa wschodniego, red. Julius Assfalg, Paul Krüger, przeł. z niem. Andrzej Bator, Marek Dziekan, Katowice: „Książnica” 1998.
• Marek Starowieyski, Słownik wczesnochrześcijańskiego piśmiennictwa Wschodu: literatury - arabska, armeńska, etiopska, gruzińska, koptyjska, syryjska, Warszawa: „Pax” 1999.