Kazimierz Dudek (żołnierz) – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 4 maja 1923 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 28 kwietnia 1945 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1944–1945 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska | dowódca plutonu w 4 pp |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() |
Kazimierz Dudek (ur. 4 maja 1923 w Kijanach, zm. 28 kwietnia 1945 nad kanałem Ruppiner) – chorąży, uczestnik II wojny światowej w szeregach ludowego Wojska Polskiego. Kawaler orderu Virtuti Militari.
Urodził się w rodzinie chłopskiej, był najstarszym synem Juliana Dudka. W czasie okupacji niemieckiej należał do ruchu oporu. Po dotarciu na ziemie polskie oddziałów ludowego Wojska Polskiego, ochotniczo wstąpił w jego szeregi i skierowany został do 2 Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego[1].
Po ukończeniu kursu, jako podoficer w stopniu plutonowego został skierowany do 4 pułku piechoty. W czasie walk nad Odrą został ranny. Odmówił zalecanego leczenia w szpitalu i pozostał na linii frontu. Poległ w czasie walk nad kanałem Ruppiner[2]. Pochowany został na cmentarzu 1 Armii Wojska Polskiego w Siekierkach[3]
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- plutonowy (1944)
- chorąży (1945)[1]
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Virtuti Militari V klasy (pośmiertnie)[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rydłowski 1971 ↓, s. 98.
- ↑ Rydłowski 1971 ↓, s. 98-100.
- ↑ a b Rydłowski 1971 ↓, s. 101.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.