French
DeutschKazimierz Kowalski (rotmistrz) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 podporucznik kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 stycznia 1919 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1919 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca szwadronu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
.png){kind=small}
Kazimierz Kowalski (ur. 18 lipca 1894 w Krzywej, zm. 23 stycznia 1919 w Przemyślu) – podporucznik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 18 lipca 1894 w Krzywej, w ówczesnym powiecie ropczyckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Michała i Marii ze Staszewiczów[1].
22 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich[2]. Służył w 5. szwadronie 2 Pułku Ułanów[2]. 28 czerwca 1916 został mianowany wachmistrzem[2]. Za znakomite zachowanie się wobec nieprzyjaciela i inicjatywę w czasie walk w Królestwie i na Polesiu Wołyńskim odznaczony austriackim Złotym Medalem Waleczności, a 6 kwietnia 1917 przedstawiony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[2].
W listopadzie 1918 w Dębicy wstąpił do organizującego się Pułku Strzelców Konnych, późniejszego 9 Pułk Ułanów Małopolskich[3]. 8 grudnia 1918 jako chorąży byłych Legionów Polskich został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany podporucznikiem w kawalerii z dniem 1 marca 1918[4], a 14 grudnia tego otrzymał przydział do 5 Pułku Ułanów[5]. W szeregach Pułku Strzelców Konnych walczył na wojnie z Ukraińcami dowodząc 1. szwadronem[6]. Zmarł 23 stycznia 1919 w Przemyślu, w następstwie odniesionych ran[7][8][9]. 27 sierpnia 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[10].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4231[11][12][13]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14][1]
- Złoty Medal Waleczności[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-09-06]..
- ↑ a b c d e Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Tatara 1929 ↓, s. 3.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 12 z 19 grudnia 1918, poz. 319.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 1 z 4 stycznia 1919, poz. 7.
- ↑ Tatara 1929 ↓, s. 7.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 408, jako podporucznik 9 Pułku Ułanów.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 368.
- ↑ Tatara 1929 ↓, s. 30.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920, s. 797.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 6.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 413.
- ↑ Tatara 1929 ↓, s. 32.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Jan Tatara: Zarys historji wojennej 9-go pułku ułanów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Żołnierze Niepodległości : Kowalski Kazimierz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-09-06].