Kazimierz Młodszy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kazimierz (II) Młodszy (ur. ?, zm. najp. w 1280^[1]) – XIII-wieczny możny pomorski, kasztelan kołobrzeski, członek rodu Świętoborzyców.

Syn Świętobora Młodszego, po raz pierwszy pojawił się w dokumentach kołbackich – najpierw w falsyfikacie z 1242 roku, później jako testator dokumentu Barnima I z 1244 roku^[1]. W latach 1262–1276 sprawował urząd kasztelana kołobrzeskiego^[2]; w okresie tym wystąpił 24 razy jako świadek przy czynnościach prawnych Warcisława III, Barnima I i biskupa kamieńskiego Hermanna^[1]. W 1274 roku zrzekł się wszelkich dóbr rodowych w ziemi kołbackiej. Po raz ostatni pojawił się w dokumencie opatrzonym datą 6 lipca 1277 roku^[1].

Według E. Rymara – Kazimierz zmarł najpóźniej w 1280 roku, podczas lub po powrocie z pielgrzymki do Ziemi Świętej^[1]. Przed udaniem się na wyprawę nadał opactwu cystersów w Bukowie – wieś Parsęcko. Nadanie to potwierdziła w dokumencie z 23 marca 1281 roku wdowa po Kazimierzu, Mirosława, przy współudziale kolejnego męża – rycerza Jana Romele^[1][2].

• Rymar E.: Rodowód książąt pomorskich. Szczecin: Książnica Pomorska, 2005. ISBN 83-87879-50-9. Brak numerów stron w książce
• Szymański J.W.: Książęcy ród Gryfitów. Goleniów – Kielce: 2006. ISBN 83-7273-224-8. Brak numerów stron w książce