French
DeutschKazimierz Serwa – Wikipedia, wolna encyklopedia
 porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 maja 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca plutonu armatek przeciwpancernych |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa (kampania wrześniowa, agresja ZSRR na Polskę) |
| Późniejsza praca | nauczyciel, kierownik szkoły |
Kazimierz Serwa, także jako Marian Serwa[1] (ur. 29 maja 1908 w Krośnie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski nauczyciel, porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się jako syn Jana. Został nauczycielem. Został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1934. Został przydzielony do 5 pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. W ramach tej jednostki w 1937 odbył ćwiczenia wojskowe rezerwistów na stanowisku dowódcy plutonu armatek przeciwpancernych. Od 1937[2] do 1939 był nauczycielem geografii i kierownikiem szkoły w Strachocinie.
Wobec zagrożenia konfliktem, w sierpniu 1939 został zmobilizowany, a po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach 22 Dywizji Piechoty Górskiej w ramach Armii „Kraków”. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Starobielsku[3], skąd przesłał do żony w Krośnie pocztówki z 11 października i 3 grudnia 1939[4]. W 1940 wraz z jeńcami osadzonymi w Starobielsku został przewieziony do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Pogrzebano go w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[5], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[6]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 2967[5].
Jego żoną była Julia, także nauczycielka, z którą miał syna Janusza[7]; zamieszkiwali przy ulicy Pierackiego w Krośnie.
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod].jpg)
Symbolicznie został upamiętniony na grobowcu swojej żony Julii Serwy-Kozub (1913-1990) i jej ojca Piotra Kędzierskiego (artysta rzeźbiarz) na Cmentarzu Komunalnym w Krośnie.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[8] – mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[9][10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[11][12][13].
29 maja 2012, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Zespole Szkół im. Ignacego Łukasiewicza w Strachocinie został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Kazimierza Serwę[14][15].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jacek Chrobaczyński, Szkolnictwo i oświata. Aneks w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 697.
- ↑ Kronika wydarzeń. piotrowscy-ze-strachociny.pl. [dostęp 2014-04-19].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 343. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Katyń - ocalić od zapomnienia. rzeszow.ap.gov.pl. [dostęp 2014-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 kwietnia 2014)].
- ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 478.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Kazimierz Serwa. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2014-04-19].
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 112 [dostęp 2024-10-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ KATYŃ...ocalić od zapomnienia. zsstrachocina.szkolnastrona.pl/. [dostęp 2014-04-19].
- ↑ Zasadzenie „Dębu Pamięci” w Strachocinie. esanok.pl. [dostęp 2014-04-19].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 32, 58.
- Kazimierz Serwa. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-04-19].