Kieran Trippier – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kieran Trippier

Kieran Trippier (2018)
Pełne imię i nazwisko	Kieran John Trippier
Data i miejsce urodzenia	19 września 1990 Bury
Wzrost	173 cm[1]
Pozycja	obrońca
Informacje klubowe
Klub	Newcastle United
Numer w klubie	2
Kariera juniorska
Lata Klub 1999–2009 Manchester City
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2007–2012 Manchester City 0 (0) 2010 → Barnsley (wyp.) 3 (0) 2010–2011 → Barnsley (wyp.) 37 (2) 2011–2012 → Burnley (wyp.) 25 (1) 2012–2015 Burnley 145 (4) 2015–2019 Tottenham Hotspur 69 (2) 2019–2022 Atlético Madryt 68 (0) 2022– Newcastle United 73 (4) W sumie: 420 (13)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2007  Anglia U-18 1 (0) 2008–2009  Anglia U-19 11 (0) 2009  Anglia U-20 3 (0) 2010–2011  Anglia U-21 2 (0) 2017–2024  Anglia 54 (1) W sumie: 71 (1)
↑ Aktualne na: 29 sierpnia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy II miejsce Europa 2020 II miejsce Niemcy 2024 Mistrzostwa Europy U-19 srebro Ukraina 2009
Multimedia w Wikimedia Commons

Kieran John Trippier (ur. 19 września 1990 w Bury) – angielski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy w angielskim klubie Newcastle United. W latach 2017-2024 reprezentant Anglii. Srebrny medalista Mistrzostw Europy 2020 i 2024. Uczestnik Mistrzostw Świata 2018 i 2022.

Kieran John Trippier, urodzony 19 września 1990 roku w Bury^[2]. Wychowywany w miejscowości Summerseat, Ramsbottom w hrabstwie Wielkim Manchesterze, Trippier uczęszczał do Holcombe Brook Primary School, a następnie do Woodhey High School^[3]. Jego rodzina obejmuje trzech braci - Chrisa, Curtisa i Kelvina. Jego ojciec, Chris Trippier, jest mulatem^[4].

Trippier, rozpoczynając karierę w akademii Manchester City w wieku dziewięciu lat, podpisał swój pierwszy kontrakt zawodowy w 2007 roku^[5].

W sezonie 2007–08 stał się stałym graczem w rezerwach, zdobywając Puchar FA Youth^[6]. W 2009 roku uczestniczył w meczu towarzyskim z FC Barceloną na Camp Nou^[7]. Ostatecznie w lidze w barwach City nie zadebiutował^[8].

W lutym 2010 roku został wypożyczony do klubu Championship, Barnsley, gdzie zagrał trzy mecze, a kontuzja przerwała jego pierwsze wypożyczenie^[9].

W sierpniu 2010 roku powrócił do Barnsley na kolejne sześciomiesięczne wypożyczenie^[10]. W styczniu 2011 roku podpisał umowę na pozostanie do końca sezonu 2010–11, zdobywając nagrodę Młodego Zawodnika Roku po rozegraniu 41 spotkań i strzeleniu dwóch goli, w tym kręconego rzutu wolnego przeciwko Leeds United^[11][12].

W lipcu 2011 roku dołączył na sezonowe wypożyczenie do klubu Championship, Burnley, zastępując Tyrone'a Mearsa^[13]. Zadebiutował w sierpniu 2011 roku, a jego udane występy przyczyniły się do stałego transferu. Został ostatecznie wykupiony przez Burnley w styczniu 2012 roku, podpisując kontrakt na trzy i pół roku^[14].

Po swoich występach wygrał nagrodę zawodnika roku klubu^[15]. Dwukrotnie został wybrany do PFA Championship Drużyna roku (za sezony 2012–13^[16]i 2013–14^[17]). Jego wkład przyczynił się do awansu Burnley do Premier League po sezonie 2013/2014^[18].

W maju 2014 roku, po zakończeniu sezonu, podpisał nową umowę na trzy lata, pomimo zainteresowania ze strony Arsenalu^[19].

19 czerwca 2015 roku podpisał kontrakt z klubem Tottenham Hotspur, występującym w angielskiej Premier League, za kwotę 3,5 miliona funtów^[20].

Głównie występował na pozycji prawego obrońcy, dołączył do zespołu prowadzonego przez Mauricio Pochettino, mając konkurować o miejsce w pierwszym składzie z Kylem Walkerem^[21].

Debiut w barwach Tottenhamu miał miejsce 25 października 2015 roku w zwycięskim spotkaniu wynikiem 5:1 przeciwko Bournemouth^[22]. 6 lutego 2016 roku zdobył pierwszą bramkę dla klubu w zwycięskim 1:0 meczu przeciwko Watford^[23]. W 2016 roku zadebiutował w Lidze Mistrzów meczu fazy grupowej przeciwko CSKA Moskwa. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem anglików 1:0, a Trippier rozegrał pełny wymiar czasowy gry^[24].

W czerwcu 2017 roku przedłużył umowę z Tottenhamem na pięć lat^[25]. Po transferze Kyle'a Walkera do Manchesteru City, Trippier stał się stałym członkiem wyjściowego składu Tottenhamu na początku sezonu 2017–18^[26].

W 2017 roku odegrał istotną rolę w meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów przeciwko hiszpańskiemu Realowi Madryt^[27]. Spotkanie po bramkach dla ,,kogutów", które strzelili Dele Alli oraz Christian Eriksen, spotkanie zakończyło się dwubramkowym zwycięstwem anglików wynikiem 3:1^[28]. Ostatecznie w tym sezonie odpadli w 1/8 finału Ligi Mistrzów przegrywając z włoskim Juventusem^[29].

W sezonie 2018–19 Trippier, powracając do składu przeciwko Fulham, zanotował trafienie z rzutu wolnego^[30]. Pomimo tego, sezon ten został uznany za rozczarowujący ze względu na kontuzje oraz liczne błędy obronne, w tym samobójcze trafienie do własnej bramki w spotkaniu z Chelsea^[31][32].

Dotarł do finału Ligi Mistrzów UEFA. W finale, Spurs przegrali 2–0 z Liverpoolem^[33][34]. Po zakończeniu sezonu Trippier opuścił Tottenham, gdzie zanotował 114 występów we wszystkich rozgrywkach klubowych^[35].

W lipcu 2019 roku dołączył do hiszpańskiego klubu Atlético Madrid w, podpisując trzyletni kontrakt za 20 milionów funtów plus dodatki^[36][37]. W debiucie w La Liga przeciwko Getafe, udzielając asysty, odegrał istotną rolę w zwycięstwie 1–0^[38].

W grudniu 2020 roku otrzymał 10-tygodniowe zawieszenie i karę finansową 70 000 funtów za naruszenie zasad dotyczących zakładów piłkarskich. Zawieszenie zostało czasowo unieważnione przez FIFA, ale CAS odrzucił apelację^[39][40].

Powrócił do gry w marcu 2021 roku w meczu z Realem Madryt, zakończonym remisem 1–1^[41]. Łącznie w Madrycie wystąpił w 86 spotkaniach, gdzie zaliczył 11 asyst^[42].

7 stycznia 2022 roku podpisał kontrakt z klubem Newcastle United, występującym w angielskiej Premier League, na okres dwóch i pół roku, za kwotę 12 milionów funtów plus dodatki^[43].

Zadebiutował 8 stycznia w przegranym 0:1 meczu trzeciej rundy Pucharu Anglii przeciwko Cambridge United^[44]. 8 lutego zdobył swoją pierwszą bramkę dla Newcastle United, strzelając bezpośrednio z rzutu wolnego w zwycięskim 3:1 meczu z Evertonem^[45].

21 sierpnia 2022 roku Trippier zdobył trzeciego gola dla Newcastle w zremisowanym 3:3 spotkaniu z Manchesterem City. W późniejszej części meczu otrzymał początkowo czerwoną kartkę od sędziego Jarreda Gilletta za faul na wysokość kolana na Kevinie De Bruyne, jednak decyzję tę uchyliła technologia VAR^[46][47].

W 2023 roku przedłużył kontrakt do lata 2025^[48]. Po sezonie został wymieniony w drużynie roku Premier League za sezon 2022/23^[49][50].

24 września 2023 roku Trippier zagrał w zwycięstwie 8–0 nad Sheffield United został drugim zawodnikiem w historii Premier League, który zanotował trzy asysty do bramek zdobytych głową w jednym meczu^[51][52].

Trippier zadebiutował w reprezentacji Anglii do lat 18 w listopadzie 2007 roku, a następnie awansował do drużyny do lat 19 w 2008 roku^[53][54]. Brał udział w Mistrzostwach Europy U-19 2009 w roku, gdzie Anglia doszła do finału, lecz przegrała 0–2 z Ukrainą^[55][54]. Po tym sukcesie, Trippier został powołany do Mistrzostw Świata U-20 w 2009 roku, gdzie zagrał we wszystkich trzech meczach^[55][56]. W październiku 2010 roku otrzymał pierwsze powołanie do reprezentacji do lat 21, zadebiutował w listopadzie tego samego roku^[57]. Ostatni raz wystąpił w drużynie do lat 21 w lutym 2011 roku przeciwko Włochom.

13 czerwca 2017 roku zadebiutował w seniorskiej reprezentacji przeciwko Francji 13 czerwca 2017 roku w przegranym 2–3 spotkaniu^[58][59][60].

Był w składzie 23-osobowej reprezentacji Anglii na Mistrzostwa Świata w 2018 roku^[61]. 11 lipca 2018 roku strzelił swoją pierwszą bramkę, otwierając wynik rzutem wolnym w przegranym 1–2 meczu z Chorwacją w półfinale^[62]. Zdobył uznanie za świetne podania i stałe fragmenty gry, porównywane do stylu Davida Beckhama^[63]. Klasyfikowany jako najbardziej kreatywny zawodnik turnieju, stworzył 24 szanse w trakcie rozegranych meczów^[64][65][66].

1 czerwca 2021 roku znalazł się w 26-osobowej kadrze na przełożone Mistrzostwa Europy w 2020 roku^[67]. W finale przeciwko Włochom na Wembley, asystował przy bramce Luke'a Shawa w drugiej minucie^[68]. Po zaciętym pojedynku, mecz utrzymywał wynik 1:1 i konieczna była dogrywka, która również nie przyniosła rozstrzygnięcia. Wobec tego, aby wyłonić zwycięzcę, konieczne było zakończenie spotkania serią rzutów karnych^[69]. Ostatecznie spotkanie zakończyło się zwycięstwem Włoch w karnych 3:2, a Anglicy zdobyli srebrny medal Mistrzostw Europy w 2020 roku^[70][71].

Został powołany na Mistrzostwa Świata w 2022 roku^[72][73].

Trippier ma brata, który również jest profesjonalnym piłkarzem Kelvina Lomaxa. Jego brat nazwisko przejął od matki piłkarza^[4]. W 2016 roku poślubił swoją partnerkę Charlotte, która przejęła po nim nazwisko^[74][4]. W tym samym roku urodził mu się syn, a w 2019 córka^[75][4].

• FA Youth Cup: 2007/2008

• Mistrzostwo Hiszpanii: 2020/2021

• Finalista Ligi Mistrzów: 2018/19

• Wicemistrzostwo Europy: 2020, 2024
• Wicemistrzostwo Europy U-19: 2009

• Drużyna Roku PFA (od 2010)
• Młody Piłkarz roku w Barnsley: 2010/2011
• Piłkarz roku w Burnley: 2011/2012
• Drużyna Roku PFA w Championship: 2012/2013, 2013/2014

• Kieran Trippier w bazie Transfermarkt
• Kieran Trippier w bazie Soccerbase (ang.)
• Kieran Trippier w bazie National Football Teams (ang.)