Kijowiec (województwo wielkopolskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Kościół św. Jana Chrzciciela w Kijowcu | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | 569[2] |
Strefa numeracyjna | 63[3] |
Kod pocztowy | 62-561[4] |
Tablice rejestracyjne | PKN[5] |
SIMC | 0296911[6] |
Położenie na mapie gminy Ślesin | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu konińskiego | |
52°25′26″N 18°18′33″E/52,423889 18,309167[1] |
Kijowiec – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Ślesin[2][7].
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Położenie
[edytuj | edytuj kod]Kijowiec jest zlokalizowany w północnej części gminy Ślesin[2]. Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków obręb ewidencyjny Kijowca graniczy z obrębami: Czartówek na północnym zachodzie, Celinowo na północnym wschodzie i wschodzie, Kijowskie Nowiny na południowym wschodzie, Szyszyn na południu oraz Marianowo i Kobylanki na zachodzie[8][a].
W podziale kraju na regiony fizycznogeograficzne miejscowość jest położona na obszarze mezoregionu Pojezierze Żnińsko-Mogileńskie[9], będącego częścią makroregionu Pojezierze Wielkopolskie[10]. Mezoregion ten wyodrębnili Solon i inni w 2018[10], wcześniej zaś – zgodnie z regionalizacją Kondrackiego – był częścią Pojezierza Gnieźnieskiego, sklasyfikowanego jako wysoczyzna młodoglacjalna, przeważnie z jeziorami[11][12].
Leży przy drodze krajowej nr 25[13].
Integralne części wsi Kijowiec
[edytuj | edytuj kod]SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0296928 | Kijowiec-Szyszynek | część wsi |
0296934 | Ściany | część wsi |
Struktura użytkowania gruntów
[edytuj | edytuj kod]Kijowiec jest wsią o przewadze gruntów ornych. Struktura użytkowania gruntów w obrębie ewidencyjnym tejże jednostki osadniczej (według Planu Odnowy Miejscowości Kijowiec na lata 2012–2019) przedstawia się następująco[2]:
Sposób użytkowania | Powierzchnia [ha] | Udział % w ogólnej powierzchni obrębu |
---|---|---|
Tereny zabudowy mieszkaniowej | 10,4940 | 2,6 |
Tereny zabudowy inne | 0,6199 | 0,2 |
Pastwiska trwałe | 2,8866 | 0,7 |
Grunty orne | 357,2705 | 89,5 |
Sady | 6,0183 | 1,5 |
Nieużytki | 8,3501 | 2,1 |
Drogi | 7,8757 | 2,0 |
Rowy | 0,8300 | 0,2 |
Użytek ekologiczny | 4,3600 | 1,1 |
Tereny różne | 0,5000 | 0,1 |
Razem | 399,2051 | 100 |
Historia
[edytuj | edytuj kod]W okresie dwudziestolecia międzywojennego gromada Kijowiec (jako jednostka pomocnicza) wchodziła w skład gminy Skulska Wieś w granicach powołanego w 1919 powiatu słupeckiego w województwie łódzkim[14]. Wraz ze zniesieniem powiatu słupeckiego 1 kwietnia 1932 gmina znalazła się w granicach powiatu konińskiego w tymże województwie[15]. 1 kwietnia 1938 cały powiat koniński (tj. wraz z gminą Skulska Wieś) przeniesiono z województwa łódzkiego do województwa poznańskiego[16].
Po zakończeniu II wojny światowej wieś zachowała przynależność administracyjną sprzed 1939. W 1954 w wyniku reformy administracyjnej, wprowadzającej gromady w miejsce gmin, utworzono gromadę Kijowiec z siedzibą gromadzkiej rady narodowej w Kijowcu. W granicach tejże jednostki znalazły się tereny dotychczasowych gromad: Celinowo, Gawrony, Kijowiec, Kijowskie Nowiny i Kobylanki ze zniesionej gminy Skulska Wieś[17].
Gromadę Kijowiec zniesiono 1 stycznia 1960, a jej obszar włączono do gromady Ślesin[18]. 1 stycznia 1973 w powiecie konińskim utworzono gminę Ślesin[19]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego[20][21].
W 1935 z inicjatywy hrabiego Mittelstaedta we wsi utworzono Ochotniczą Straż Pożarną. We wczesnych latach powojennych mieszkańcy podjęli się budowy remizy strażackiej, jednak jej wznoszenie przerwano. Nowy obiekt powstał w latach 90. XX wieku. W 1993 oddano do użytkowania budynek świetlicy wiejskiej[2].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do gminnej ewidencji zabytków z terenu wsi wpisane są dwór gliniono-murowany z drugiej połowy XIX wieku, przebudowany następnie około 1940 – według stanu na 2012 w ruinie, gliniano-murowany dom nr 22 z 1923, gliniano-murowany dom nr 42 z 1937, a także archeologiczne stanowisko kultury neolitycznej[13].
Grobowce kultury pucharów lejkowatych
[edytuj | edytuj kod]W Kijowcu odkryto bezkomorowy grobowiec typu kujawskiego kultury pucharów lejkowatych, wchodzący w skład tzw. „kleczewskiej enklawy grobowców kujawskich”. Na powierzchni kijowskiego grobowca znaleziono fragment flaszy z kryzą, co pozwala domniemywać, że powstał on w fazie wióreckiej kultury pucharów lejkowatych. Nie można zaś mówić o pewności, gdyż brak dowodów na to, że naczynie rzeczywiście jest związane z obiektem. Oprócz części flaszy zinwentaryzowano dwadzieścia kawałków innej ceramiki, a także jeden odłupek krzemienny. Grobowiec jest mocno zniwelowany. Jeszcze badania z początku trzeciego tysiąclecia wskazywały, że nasyp – jak i rzędy podkładek – są słabo zarysowane w terenie, według inwentaryzacji z 2016 elementów tych nie udało już się wyodrębnić. Cmentarzysko zostało usytuowane na wyróżniającym się z otoczenia wzniesieniu o północnej ekspozycji. Znajduje się w obszarze Archeologicznego Zdjęcia Polski 52-41/71[22][23].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]W 1998 we wsi mieszkało 429 osób (według stanu faktycznego zamieszkiwania), z czego 227 stanowili mężczyźni (52,91%), 202 kobiety (47,09%). W podziale struktury wiekowej na dziesięciolecia najliczniej reprezentowany był przedział wiekowy 0–9 – 100 osób. Najmniej – 30 osób – liczył przedział wiekowy 50–59, przy czym osoby powyżej 60 lat ujęto w jeden przedział liczący 60 osób. Było 111 gospodarstw domowych, z czego 8 stanowiły gospodarstwa jednoosobowe, 21 – dwuosobowe, 48 – trzy- lub czteroosobowe i 34 co najmniej pięcioosobowe. 26 gospodarstw funkcjonowało jako wieloosobowe co najmniej dwurodzinne. Wykształcenie wyższe zdobyło troje mieszkańców wsi, średnie – 36[24].
W 2009 wieś liczyła 610 mieszkańców – 323 mężczyzn (52,95%) oraz 287 kobiet (47,05%). W wieku przedprodukcyjnym było 21,6% osób, w wieku produkcyjnym – 63,1%, w wieku poprodukcyjnym – 15,2%[24]. Na 31 grudnia 2011 zamieszkiwało ją 569 osób – 299 mężczyzn (52,55%) oraz 270 kobiet (47,45%). Udział mieszkańców do 18 roku życia wynosił 21%, powyżej 65 – 13%[2].
Infrastruktura
[edytuj | edytuj kod]Przez wieś przebiega droga krajowa nr 25[13], a także cztery drogi gminne: 444060P (granica z gminą Skulsk w Wandowie – Kijowiec – Kijowskie Nowiny – droga powiatowa nr 3188P), 451012P (Kijowiec – granica z gminą Skulsk w Nowej Rudzie), 458006P (droga powiatowa nr 3186P – Marianowo – Kijowiec – Szyszyn – droga gminna nr 458009P), 458007P (droga gminna nr 451012P – Kijowiec – droga gminna nr 458006P)[25].
W miejscowości funkcjonuje jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej[13]. Od pierwszej połowy lat 90. XX wieku działa świetlica wiejska. Do dyspozycji mieszkańców jest również boisko sportowe[2].
Oświata
[edytuj | edytuj kod]Zgodnie z Uchwałą nr 263/XXVIII/17 Rady Miejskiej Gminy Ślesin z dnia 30 marca 2017 r. w sprawie dostosowania sieci szkół podstawowych i gimnazjów do nowego ustroju szkolnego Kijowiec, co się tyczy edukacji na poziomie podstawowym, znajduje się w granicach obwodu Szkoły Podstawowej im. Adama Mickiewicza w Szyszyńskich Holendrach[26]. Do 31 sierpnia 2019 edukacja na poziomie gimnazjalnym, w granicach przypisanego do wsi obwodu, odbywała się w Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Ślesinie[26].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ na podstawie danych Państwowego Rejestru Granic, w: Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej, op. cit.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 53282
- ↑ a b c d e f g Plan Odnowy Miejscowości Kijowiec na lata 2012–2019. Załącznik do uchwały nr 165/XVIII/12 Rady Miejskiej Gminy Ślesin z dnia 7 maja 2012 roku, Rada Miejska Gminy Ślesin, 2012(pol.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 30 października 2013 r. w sprawie planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telekomunikacyjnych, w których świadczone są publicznie dostępne usługi telefoniczne. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1281)
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., styczeń 2019, s. 472 [zarchiwizowane 2019-01-14] .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 11 grudnia 2017 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów oraz wymagań dla tablic rejestracyjnych. (Dz.U. z 2017 r. poz. 2355)
- ↑ Rejestr TERYT. Przeglądanie. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2020-04-14]. (pol.).
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej.. Główny Urząd Geodezji i Kartografii. [dostęp 2020-04-15].
- ↑ Geoserwis Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2020-04-15]. (pol.).
- ↑ a b Jerzy Solon, Jan Borzyszkowski, Małgorzata Bidłasik, Andrzej Richling, Krzysztof Badora, Jarosław Balon, Teresa Brzezińska-Wójcik, Łukasz Chabudziński, Radosław Dobrowolski, Izabela Grzegorczyk, Miłosz Jodłowsk, Mariusz Kistowski, Rafał Kot, Paweł Krąż, Jerzy Lechnio, Andrzej Macias, Anna Majchrowska, Ewa Malinowska, Piotr Migoń, Urszula Myga-Piątek, Jerzy Nita, Elżbieta Papińska, Jan Rodzik, Małgorzata Strzyż, Sławomir Terpiłowski, Wiesław Ziaja. Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data. „Geographia Polonica”. 91 (1), s. 143–170, 2018. Polska Akademia Nauk. DOI: 10.7163/GPol.0115. (pol.).
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 143–145. ISBN 978-83-01-16022-7.
- ↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1500000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994
- ↑ a b c d Rada Miejska Gminy Ślesin: Zmiana studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Ślesin. Uwarunkowania zagospodarowania przestrzennego.. Gmina Ślesin, 2016. [dostęp 2020-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-14)]. (pol.).
- ↑ Ustawa tymczasowa z dnia 2 sierpnia 1919 r. o organizacji władz administracyjnych II instancji. (Dz.U. z 1919 r. nr 65, poz. 395)
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 1932 r. w sprawie zniesienia powiatu słupeckiego w województwie łódzkiem. (Dz.U. z 1932 r. nr 6, poz. 34)
- ↑ Ustawa z dnia 12 czerwca 1937 r. o zmianie granic województw: poznańskiego, pomorskiego, warszawskiego i łódzkiego. (Dz.U. z 1937 r. nr 46, poz. 350)
- ↑ Uchwała Nr 25/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu konińskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 26 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 5 października 1954 r. dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z 4 grudnia 1954 r., Nr. 20, Poz. 100)
- ↑ Uchwała Nr 14/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 18 września 1959 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie poznańskim w brzmieniu zatwierdzonym uchwałą Nr 458/59 Rady Ministrów z dnia 27 listopada 1959 r. w sprawie zatwierdzenia uchwał Wojewódzkich Rad Narodowych w Białymstoku, Koszalinie, Poznaniu i Wrocławiu w przedmiocie połączenia, zniesienia i utworzenia niektórych gromad (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z 18 grudnia 1959 r., Nr. 10, Poz. 116)
- ↑ Uchwała Nr XVIII/98/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 5 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie poznańskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 1972 r., Nr 32, Poz. 391)
- ↑ Ustawa z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych. (Dz.U. z 1975 r. nr 16, poz. 91)
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 maja 1975 r. w sprawie określenia miast oraz gmin wchodzących w skład województw. (Dz.U. z 1975 r. nr 17, poz. 92)
- ↑ Krzysztof Gorczyca. Kleczewska enklawa grobowców kujawskich. Zarys problemu. „Folia Praehistorica Posnaniensia”. XIII/XIV, s. 117–131, 2005. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza. DOI: 10.14746/fpp.2005.13.09. ISSN 0239-8524. (pol.).
- ↑ Krzysztof Gorczyca, Eryk Schellner, Katarzyna Schellner: Dwa nowe cmentarzyska kleczewskiej enklawy grobowców kujawskich. Konin: Muzeum Okręgowe w Koninie, 2016, s. 133–145, seria: Konińskie Zeszyty Muzealne. ISBN 978-83-60168-19-9.
- ↑ a b Bank Danych Lokalnych. Miejscowość statystyczna – Podole Małe. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2020-04-15]. (pol.).
- ↑ Uchwała nr 318/XXXVIII/10 Rady Miejskiej Gminy Ślesin z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie ustalenia przebiegu istniejących dróg gminnych. Dziennik Urzędowy Województwa Wielkopolskiego – nr 150, poz. 2877. [dostęp 2020-04-15]. (pol.).
- ↑ a b Uchwała nr 263/XXVIII/17 Rady Miejskiej Gminy Ślesin z dnia 30 marca 2017 r. w sprawie dostosowania sieci szkół podstawowych i gimnazjów do nowego ustroju szkolnego, wprowadzonego ustawą – Prawo oświatowe. Dziennik Urzędowy Województwa Wielkopolskiego – Poznań, dnia 20 kwietnia 2017 r., poz. 3416. [dostęp 2020-04-15]. (pol.).