Klasa kłowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Klasa kłowa ocenia prawidłowość zgryzu w oparciu o położenie górnego kła względem dolnego łuku zębowego^[1]. Jest uzupełnieniem klasyfikacji Angle'a.

I klasa kłowa – występuje gdy guzek żujący górnego kła rzutuje na miejsce styku dolnego kła i dolnego pierwszego przedtrzonowca. Jest to prawidłowe wzajemne położenie łuków zębowych względem siebie (eugnacja)^[1].
II klasa kłowa – występuje gdy guzek żujący górnego kła rzutuje na miejsce styku dolnego bocznego siekacza i dolnego kła. Świadczy to o wadzie dotylnej (retrogenia, tyłozgryz)^[1].
III klasa kłowa – występuje gdy guzek żujący górnego kła rzutuje między pierwszego i drugiego dolnego przedtrzonowca. Świadczy to o wadzie doprzedniej (progenia, przodozgryz)^[1].

Klasy II i III obejmują również dalsze dotylne (klasa II) i doprzednie (klasa III) położenia żuchwy. W przypadku gdy jednak w klasie II lub III górny kieł nie jest ustawiony w miejscu styku ww. zębów (lub dalej) – klasę określa się ułamkowo, np. ½ II klasy kłowej^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Irena Karłowska: Zarys współczesnej ortodoncji. Podręcznik dla studentów i lekarzy dentystów.. Warszawa: PZWL, 2008, s. 76-77. ISBN 978-83-200-3687-9.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Karłowska2008-1] Irena Karłowska: Zarys współczesnej ortodoncji. Podręcznik dla studentów i lekarzy dentystów.. Warszawa: PZWL, 2008, s. 76-77. ISBN 978-83-200-3687-9.

[1]